ചന്ദന നിറമുള്ള രാവുകള്‍ [സ്മിത] 344

“പണ്ടത്തെ മാതിരി ആരാ ഇപ്പൊ ഫോട്ടോ കൊണ്ടൊക്കെ നടക്കണേ? അതൊക്കെ മൊബൈലില്‍ ഉള്ളപ്പം?”

“മൊബൈലില്‍ ഉണ്ടോ എന്നാ ചോദിച്ചേ ഗിരി,”

പത്മജ ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.
ഗിരീഷ്‌ മൊബൈല്‍ ഗ്യാലറി തുറന്നു.

“നോക്ക് പത്മേടത്തി…”

അയാള്‍ മൊബൈല്‍ അവരുടെ നേരെ കൊണ്ടുവന്ന് സമീപത്ത് നിന്നു.

അപ്പോള്‍ അയാളുടെ കൈത്തലം അവരുടെ കൈത്തണ്ടയില്‍ മുട്ടുന്നതും അവര്‍ പെട്ടെന്ന് അകന്നു നില്‍ക്കുന്നതും അനിത കണ്ടു.
അനിതയ്ക്ക് അമ്മയോട് ബഹുമാനമേറി.
സുന്ദരിയാണ് അമ്മ.
ഇപ്പോള്‍ ഏഴ് വര്‍ഷമായി അച്ഛന്‍ മരിച്ചിട്ട്.
മരിക്കുമ്പോള്‍ തനിക്ക് പതിനാറ് വയസാണ് പ്രായം.
അമ്മയ്ക്കന്നു മുപ്പത്തിയഞ്ച് വയസ്സ് മാത്രമേ പ്രായമുള്ളൂ.
ഡിഗ്രിയ്ക്ക് ചേര്‍ന്ന വര്‍ഷമാണ്‌ അമ്മയുടെ വിവാഹം.
വിവാഹത്തിന് ശേഷമാണ് അമ്മ ഡിഗ്രി കമ്പ്ലീറ്റ് ചെയ്തത്. ബി എഡ് ചെയ്ത് പിന്നെ ടീച്ചറായത്.
അച്ഛന്റെ മരണശേഷം അമ്മ എത്ര ഒതുങ്ങിയാണ് ജീവിക്കുന്നത്!
ഒഴിവാക്കാനാവാത്ത ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കല്ലാതെ ഒരിക്കലും വെളിയില്‍പ്പോലും പോകില്ല.
ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്കൂള്‍, വീട്, അമ്പലം ഇത് മൂന്നുമാണ് അമ്മയുടെ ലോകം.
അതിനിടയില്‍ അമ്മയുടെ സൌന്ദര്യവും മാദകത്വവും മൂലം എത്രയോ പ്രലോഭനങ്ങള്‍!
എത്രയോ അതിക്രമങ്ങള്‍!
കയ്യേറ്റങ്ങള്‍!
അവയ്ക്കൊന്നും വഴങ്ങാതെ, വഴിപ്പെടാതെ, പ്രാര്‍ത്ഥന കൊണ്ടും സ്ഥൈര്യം കൊണ്ടും പ്രതിരോധിച്ച് ലോകത്ത് ഏറ്റവും നല്ല അമ്മയ്ക്ക് വേണ്ട മാതൃകാ ഗുണങ്ങളുമായി തനിക്ക് വേണ്ടി, അതെ, സ്വന്തം മകള്‍ക്ക് വേണ്ടി മാത്രം ജീവിക്കുന്ന ഒരമ്മ!
പേരുകേട്ട ധനികരുടേയും പ്രശസ്തരുടെയും സുന്ദരന്മാരുടെയും വശീകരണങ്ങള്‍ക്ക് വശംവദയാകാത്ത ആളെയാണ് അനാകര്‍ഷനും അരസികനുമായ ഗിരീഷ്‌ മാമന് വശീകരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്!
ഗിരീഷ്‌ മൊബൈലില്‍ രവി ശങ്കറിന്‍റെ ഫോട്ടോ പത്മജയെക്കാണിച്ചപ്പോള്‍ അവരുടെ അരികില്‍ നിന്നു അനിത എത്തി നോക്കി.
അവളുടെ മനസ്സൊന്നു തുടിച്ചു.
എന്തൊരു സൌന്ദര്യമാണ്!