ചുമർച്ചിത്രങ്ങൾ [ഋഷി] 338

ഞാനിത്തിരി വല്ലാതായി. അവൾക്ക് നേരേ ടിഷ്യൂ ബോക്സ് നീട്ടി.

ശരി. നമുക്ക് ആറു മാസമുണ്ട്. ഞാൻ കണക്കുകൂട്ടി. ഒരു മാസം നോക്കാം. ഞാനൊരു ടീച്ചറൊന്നുമല്ല. എന്തെങ്കിലും പുരോഗതിയുണ്ടെങ്കിൽ തുടരാം. ഇല്ലെങ്കിൽ വേറെ എവിടെയെങ്കിലും പോവാനുള്ള സമയവുമുണ്ട്.

താങ്ക്യൂ… താങ്ക്യൂ… ബാലു… അവളെണീറ്റ് എന്റെ കൈകൾ കവർന്നു. എന്തൊരു മിനുസമുള്ള, മാർദ്ദവമുള്ള കൈപ്പത്തികൾ! കണ്ണുകൾ വീണ്ടും നിറഞ്ഞുതുളുമ്പി..

എന്താ മരിയാ ഇത്? ഞാൻ രണ്ടു ടിഷ്യൂ എടുത്തവളുടെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു. മുഖം കഴുകണോ? അവളുടെ കൊഴുത്ത അവയവങ്ങളുടെ അടുപ്പവും, ആ ദേഹത്തുനിന്നും ഉയരുന്ന മണവും എന്നെ മെല്ലെ മത്തുപിടിപ്പിച്ചു..

വേണ്ട ബാലൂ… സോറി! അവളെന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ പിന്നെയും പിടിച്ചു…

ഞാനൊന്നുമാലോചിക്കാതെ അവളുടെ പിന്നിൽ കുണ്ടികൾക്കു തൊട്ടു മോളിൽ നട്ടെല്ലിന്റെ അവിടെ കൈ വെച്ചു. നല്ല ചൂട്..അവൾക്ക് പ്രതികരണമൊന്നുമില്ലെന്നു കണ്ടപ്പോൾ ആ കൊഴുത്തപെണ്ണിന്റെ മേത്തുനിന്നും കയ്യെടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല.

നീൽ ആഴ്ചയിൽ മൂന്നു ദിവസം വരട്ടെ. തിങ്കൾ, ബുധൻ, ശനി. ആറുമണി. ഏഴരയാവുമ്പോൻ നിർത്താം. എന്താ?

ഓക്കെ ബാലൂ… അവൾ മന്ദഹസിച്ചു. ആ ഓമനത്തമുള്ള മുഖം… ഒരുമ്മകൊടുക്കാൻതോന്നി!

ശരി… ഞാനവളെ വാതിലുവരെ കൊണ്ടുവിട്ടു. അരയിൽ നിന്നും കുണ്ടികളിലേക്ക് വിരലുകൾ താഴ്ത്താനുള്ള മോഹം അടക്കി.

അടുത്ത ദിവസം കൃത്യസമയത്ത് മരിയയും മോൻ നീലും വന്നു. ഒരു കൊച്ചു ചെക്കൻ. പത്തുമിനിറ്റിൽ വെറും സാധുവാണെന്നു പിടികിട്ടി. അവനാകപ്പാടെ പകപ്പായിരുന്നു. മരിയ പള്ളിയിലേക്കു പോയി. ഇന്നൊരു വെളുത്ത ഇറുകിയ സ്കർട്ടായിരുന്നു. അവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ ആ കുണ്ടിക്കുടങ്ങൾ സ്കർട്ടിനുള്ളിൽ ഞെരുങ്ങിത്തുളുമ്പി. വെളുത്ത പാന്റീസിന്റെ വര തെളിഞ്ഞുകണ്ടപ്പോൾ കുണ്ണ മുഴുത്തു തുടങ്ങി.

ഞങ്ങൾ പഠനം തുടങ്ങി. ഏതായാലും ചെക്കന്റെ അറിവിന്റെയൊരു നിലവാരം പിടിയില്ല. അപ്പോ അടിസ്ഥാനത്തുനിന്നു തന്നെ തുടങ്ങി. അല്പം കഠിനമാവും എവനെ ക്ലാസ്സു കടത്തിവിടുന്നത് എന്നു പിടികിട്ടി. അവന്റെ കുറ്റമല്ല. ആ തലച്ചോറിന്റെ വയറുകൾ വേറെ രീതിയിലാണ് യോജിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. എനിക്കല്പം വാശിയായി. എന്നാലൊരു കൈ നോക്കണമല്ലോ!

പെട്ടെന്ന് മണിയൊച്ച കേട്ടപ്പോഴാണ് സമയം പോയതറിഞ്ഞത്. ഏഴുമണി ഇരുപത് നിമിഡം! വാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ കൊഴുത്ത പെണ്ണു നില്ക്കുന്നു! ഹായ്! നീലിനെ കൊണ്ടോവാൻ വന്നതാ!