ധ്യാനം [അപ്പു] 451

നീണ്ട നിരയായി നാല് മുറികൾ പണിഞ്ഞ് വെച്ചിരിക്കുന്നതിൽ അവസാനത്തെ മുറിയാണത്… മൂന്ന് വശങ്ങളിൽ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാം നാലാമത്തെ ഭിത്തി അപ്പുറത്തെ മുറിയാണ്.. ഞാൻ നേരെ മുറിയുടെ മുന്നിൽ വന്നു…

മുൻവാതിൽ അടിച്ചിട്ടുണ്ട്… അതിനടുത്തുള്ള ജനലും വശങ്ങളിലെ ജനലുകളും എല്ലാം നന്നായി അടച്ചിട്ടുണ്ട്… ഒരു രക്ഷയുമില്ല… ഞാൻ ആകെ നിരാശനായി ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് പുറകിലെ ജനാലയിൽ വെളിച്ചം തെളിഞ്ഞത്… പക്ഷെ മുന്നിൽ ഇല്ല… അപ്പൊ ഇത് രണ്ട് മുറിയാണോ…?? എനിക്കാകെ സംശയമായി…

എന്തായാലും കിട്ടിയ ചാൻസിൽ ഞാൻ ഫോണെടുത്തു… ചെറിയ വെട്ടത്തിൽ ചുറ്റും തപ്പി കിട്ടിയ ഒരു പഴയ ചെറിയ പൊളിഞ്ഞ മേശ എടുത്തുകൊണ്ടുവന്ന് പുറത്ത് എയർഹോളിന് നേരെ വെച്ച് അതിന് മുകളിൽ ഒരു കസേര എടുത്തുവെച്ച് ചാടിക്കയറി ഞാൻ എയർ ഹോളിലൂടെ ഫോൺ നൈസ് ആയിട്ട് അകത്തേക്ക്‌ കയറ്റിവെച്ചു…

ഏകദേശം ഒരുമണിക്കൂർ ഞാനാ നിൽപ്പ് നിന്നു… അകത്തുനിന്നും ആദ്യം വളരെ നേർത്ത ശബ്ദത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നതും കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് തുടർച്ചയായി ശീൽക്കാരങ്ങളും കേൾക്കാമായിരുന്നു… നല്ല കളിയാണ് അകത്ത് നടക്കുന്നതെന്ന് എനിക്കുറപ്പായി… അവളുടെ ഇടക്കുള്ള ചില ശബ്ദങ്ങൾ കേട്ടിട്ട് എനിക്കാകെ കമ്പിയായി കുളിരുകോരി നിന്നു…

പലതവണ അത് നിർത്തിയിട്ട്, ഉള്ളത് കണ്ട് വാണമടിക്കാനുള്ള തോന്നലുണ്ടായിട്ടും ഞാൻ കടിച്ചുപിടിച്ചുനിന്നു… കൈ കഴിച്ചിട്ടും നിർത്തിയില്ല… ഒരുപക്ഷെ ഞാനിത്ര ആത്മാർത്ഥതയോടെ ചെയ്യുന്നൊരു പണി ഇതായിരിക്കും…

സമയം കുറേയായി… നേരം വെളുത്തുവരുന്നുണ്ടോ എന്നെനിക്ക് തോന്നാതിരുന്നില്ല… ഇവളെ ഇനിയും നിർത്തി അയാൾക്ക് പണി കിട്ടിയില്ലേലും ആരും കാണാതെ തിരിച്ച് ഡോർമെറ്ററിയിൽ ചെന്നില്ലേൽ എനിക്ക് പണികിട്ടും എന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നു… അതുകൊണ്ട് ഞാൻ തത്സമയസംപ്രേക്ഷണം നിർത്തി അവിടന്ന് ഇറങ്ങി ആരും കാണാതെ ബാഗുമെടുത്ത് ഡോർമെറ്ററിയിൽ എത്തി…

അവിടെ വന്ന് കിടക്കുമ്പോഴും പിറ്റേന്ന് എഴുന്നേൽക്കുമ്പോഴും പിന്നെയുമെല്ലാം ഒറ്റ ചിന്തയെയുണ്ടായിരുന്നുള്ളു… ആ വീഡിയോ കാണണം… അതാരാണെന്നറിയണം… അതിനും എന്റെ കയ്യിൽ പ്ലാനുണ്ടായിരുന്നു…

രാവിലെ കുർബാന കഴിഞ്ഞ് ഫുഡ് ആണ് അത് കഴിഞ്ഞ് ഒരു ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ ഒരു മണിക്കൂർ അത് തന്നെയായിരിക്കും… അങ്ങനെ ആ ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങി 5 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങി… എവിടേക്കാണെന്ന് ചോദിച്ച വോളിന്റിയറോഡ് ടോയ്‌ലെറ്റിലേക്ക് ആണെന്ന് പറഞ്ഞ് നേരെ ഡോർമറ്ററിയിലേക്ക് ചെന്ന് അവിടന്ന് ഫോണും എടുത്ത് ഞാൻ ടോയ്‌ലെറ്റിലേക്ക് വിട്ടു…