എന്റെ കസിൻ മിഥുൻ
Ente Cousin Midhun | Author : Sojan
എന്റെ പേര് ഹരിത, കോളേജിൽ പഠിക്കുന്നു. മധ്യതിരുവിതാംകൂറിലെ പ്രശസ്തമായ വിമൻസ് കോളേജിലെ കഥകൾ പലതും പറയുവാനുണ്ട്. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ പറയുന്നത് മറ്റൊരു കഥയാണ്.
ഞാനും എന്റെ രണ്ട് കസിൻ ചേട്ടൻമാരും ചേർന്നുള്ള രസകരമായ നിമിഷങ്ങൾ നിങ്ങളോട് പങ്കുവയ്ക്കണം എന്നെനിക്ക് തോന്നി.
എന്റെ അച്ഛന്റെ മൂത്ത സഹോദരന്റെ രണ്ട് മക്കളായിരുന്നു അവർ, വിവേകും, മിഥുനും. വിവേക് എന്നെക്കാൾ ഒരു വയസിന് മൂത്തതാണ്, മിഥുൻ എന്നെക്കാൾ ഒരു വയസിന് ഇളയതും.
അച്ഛന്റെ ചേട്ടൻ ബാലേട്ടൻ, ചിറ്റപ്പൻ എന്ന് ഞങ്ങൾ വിളിക്കുന്ന സഹൃദയനായ ആളായിരുന്നു. എന്നോട് അദ്ദേഹത്തിന് ഒരു പ്രത്യേക സ്‌നേഹം തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഏതാണ്ട് ഒരേ പ്രായക്കാരായതിനാൽ ഒന്നിച്ച് കളിച്ചാണ് ഞങ്ങൾ വളർന്നു വന്നത്. വിവേക് സ്വൽപ്പം ഗൗരവക്കാരനാണെങ്കിൽ മിഥുൻ നേരെ എതിരൂട് സ്വഭാവമായിരുന്നു. അതിനാൽ അവനുമായിട്ടായിരുന്നു എന്റെ കൂട്ടുമുഴുവനും.
സ്ത്രീ പുരുഷബന്ധങ്ങൾ എല്ലാം മനസിലാക്കിയകാലത്ത് ചേട്ടനായ വിവേക് ആയിരുന്നു എന്റെ മനസിൽ, തെറ്റാണ് എന്ന് അറിയാമെങ്കിലും എനിക്ക് അങ്ങിനെ ചിന്തിക്കാനാണ് ഇഷ്ടം തോന്നിയത്.
പക്ഷേ.. വിവേക് ഒരു ടൈപ്പ് ആയതിനാൽ അവനോട് അധികം അടുക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. അതേ സമയം തന്നെ മിഥുൻ എന്നെ നോട്ടമിട്ടിട്ടുണ്ട് എന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി.
കോളേജിലും മറ്റും പോകുമ്പോൾ ബസ്‌റ്റോപ്പ് വരെ പലപ്പോഴും വിവേകും, മിഥുനും എന്നെ ബൈക്കിൽ കൊണ്ട് വിടുമായിരുന്നു.
ഞങ്ങൾ രണ്ട് കോളേജുകളായതിനാലാണ് ഒന്നിച്ച് പോകാൻ സാധിക്കാതിരുന്നത്.
മിഥുന്റെ പിന്നിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ ശരീരം സ്പർശിക്കുന്നത് അവൻ മനസിലാക്കുന്നുണ്ട് എന്നത് എനിക്ക് ധൈര്യം കൂടുതൽ നൽകി.
ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെ അവന്റെ ചില ലൈൻ കേസുകളും, അവളുമാരുമായി ബൈക്കിൽ മിഥുന്റെ കറക്കവും മറ്റും എന്റെ ചെവിയിലും എത്തി.
ഒരു ദിവസം അവനെ പിടിക്കണമല്ലോ എന്ന് കരുതി തന്നെ ഞാൻ അതിനെപ്പറ്റി ചോദിച്ചു.
ആദ്യമൊക്കെ അവൻ ഉരുണ്ടുകളിച്ചെങ്കിലും കൂട്ടുകാരികൾ നൽകിയ തെളിവുകൾ നിരത്തിയപ്പോൾ അവൻ വഴങ്ങി.
Adi poli
Waiting for next..
Nice
കസിനെ കളിച്ചവർ ഉണ്ടോ?
Yes
Lovely
Page kooti ezhuthu powlikum broi
100 comments ..ആക്രാന്തം ഇത്തിരി കൂടിപ്പോയില്ലേ ന്നൊരു സംശയം.
പിന്നെ ഇത് 100 എണ്ണം കൊടുത്താൽ 100 ‘രൂഫ’ കിട്ടുമല്ലോ? എനിക്ക് എഴുതാതിരിക്കാൻ ഒരു കാരണമല്ലേ ഈ 100 കമന്റ്?!! അത്രയും പ്രഷർ ഉണ്ടെങ്കിലേ എഴുതൂ എന്ന് സാരം.
ഹ്മ്മ് ചെറിയ ഒരു ഭീഷണിയുടെ ലാഞ്ചനയില്ലെ ഈ കമന്റിൽ 🤔😜 enjoy writing bro, wishing u all the success!!
സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഭീഷണിയുണ്ട്, എന്താണെന്നുവച്ചാൽ നമ്മുടെ മനസിൽ ഒരു കഥയുടെ ത്രെഡ് വരുന്നത് ഏതെങ്കിലും ഒരു സംഭവത്തിന്റെ ചുവടുപിടിച്ചായിരിക്കും. വളരെ വലിയ നീണ്ടകാലത്തെ ഏതെങ്കിലും ബന്ധമോ, സംഭവമോ അല്ലെങ്കിൽ ആ ഒരു കഥയിൽ തീരാനുള്ളതേ ഉള്ളൂ. ഒരു സിനിമയുടെ രണ്ടാം ഭാഗം ഇറക്കുന്നതു പോലെ തന്നെ കഥയുടേയും അടുത്ത ഭാഗം ഇറക്കുമ്പോൾ കൂടുതൽ നന്നാകണം. അപ്പോൾ കൂടുതൽ ചിന്തിക്കേണ്ടിവരും. ചില കഥകൾക്ക് അതിന്റെ ആവശ്യമേയില്ല. എന്നാൽ മറ്റുകഥകൾ നമ്മൾ തേടിപ്പിടിക്കേണ്ടിവരും. അതിനാലാണ് ഈ കഥയുടെ അവസാനം ഒരു കമന്റ് അങ്ങിനെ ഇട്ടത്. പിന്നെ പലപ്പോഴും ഒരു വിഷയം കഴിഞ്ഞ് അടുത്ത വിഷയത്തിലേയ്ക്ക് പോകാനാണ് രസം. കഥ എഴുതികഴിഞ്ഞാൽ ആ നായിക മരിച്ചു. പിന്നെ അടുത്ത നായികയോടാണ് നമ്മുക്ക് പ്രതിപത്തി. ഇതൊക്കെയാണ് കാരണങ്ങൾ.
വളരെ ശരി.
എഴുത്ത് ഒരു ധ്യാനാവസ്ഥയാണ്..
ഒരു ആഹാവന ക്രിയയാണ്..
കഥാപാത്രങ്ങളും പരിസരവും ചേർത്തൊരുക്കുന്ന ഒരു മന്ത്രവിദ്യ. പക്ഷെ ഉദാസീനനായ വായനക്കാരപ്പോലെയല്ല എഴുത്ത്കാരൻ.
തീർച്ചയായും തന്റെ സൃഷ്ടിയിൽ ഏറ്റവും ആനന്ദിക്കുന്നത് അതിൻറെ സൃഷ്ടാവ് തന്നെയാണ്. എഴുതികഴിഞ്ഞാൽ മാത്രേ എഴ്ത്ത്കാരന്റെ/എഴ്ത്ത്കാരിയുടെ സ്വപ്നം സാക്ഷാത്ക്കരിക്കപ്പെടുകയുള്ളു. വായനക്കാരന് അത് സ്വീകരിക്കാനും തള്ളിക്കളയാനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവുമുണ്ടെന്നുള്ളത് പക്ഷെ നാം വിസ്മരിക്കരിക്കരുത്.
ഇവിടെത്തന്നെ വളരെ മികച്ച പല കഥകളും അനാഥമാകുന്നതും ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത ചിലതൊക്കെ ഹിറ്റാവുന്നതും നമ്മൾ കാണുന്നില്ലേ.
ക്ഷമിക്കണം..ഇതൊരു സാഹിത്യ ചർച്ചാവേദിയല്ല എന്നറിയാം..ന്നാലും.
ഏറ്റവും താഴത്തെ കമന്റിന്റെ മറുപടിയാണ്. നമ്മൾ ചില കഥകൾ എഴുതി കഴിയുമ്പോൾ തോന്നും “അത്രയും മതി” അതാണ് ഒരു സുഖമുള്ള എന്റ് എന്ന്. മാത്രവുമല്ല പ്ലോട്ട്, ആളുകൾ, വസ്തുതകൾ, കെമിസ്ട്രി ഈ സംഭവങ്ങളെല്ലാം നമ്മൾക്കൊരു വിഷ്വൽ ഉണ്ട്, അത് കുറച്ച്കഴിയുമ്പോൾ നമ്മൾക്ക് മടുക്കും. കുറച്ച് നാൾ കഴിയുമ്പോൾ പിന്നെയും ആ പ്ലോട്ടിലേയ്ക്ക് വരുവാൻ തോന്നും. എന്താണങ്ങിനെ എന്ന് ആലോചിച്ചിട്ട് മനസിലാകുന്നും ഇല്ല. നമ്മുടെ മൂഡ് പോലെ ആണെന്നു തോന്നുന്നു പ്ലോട്ടും!! പ്ലോട്ടും, കെമിസ്ട്രിയും ശരിയായാൽ മാത്രമേ കഥയ്ക്ക് ബലം ഉണ്ടാകൂ. എനിക്കാണെങ്കിൽ വിശദമയി പറഞ്ഞാലെ തൃപ്തിയാകൂ, ഇവിടെ പലർക്കും ആ ക്ഷമയുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അതിനാൽ തന്നെ ചില കഥകളിൽ കുറെ ഭാഗം എടുത്തു കളഞ്ഞാണ് ചേർക്കുന്നത്. ആളുകൾക്ക് ബോറഡിച്ചാലോ എന്നു കരുതി. കുറെ നാൾ കഥ എഴുതും പിന്നെ കുറെ നാൾ മടിപിടിച്ച് എഴുതുകയേ ഇല്ല. അങ്ങിനൊക്കെയാണ് കഥയുടെ പോക്ക്. ഒരു സ്പാർക്ക് കിട്ടിയാൽ എഴുതും, എല്ലാ കഥകളും അനുഭവങ്ങളും, കേട്ടനുഭവങ്ങളും തന്നെയാണ്. മറ്റു ചില കഥകൾ നമ്മൾക്ക് നല്ലതു പോലെ അറിയാവുന്ന ചിലരെക്കുറിച്ചായിരിക്കും. അതിനാൽ കുറേ അധികം മറച്ചു പിടിക്കേണ്ടിവരുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ട്. അങ്ങിനുള്ള പ്രശ്നങ്ങൾ കാരണം എഴുതാത്ത ചില കഥകൾ ഉണ്ട്.
ഒരു നേരമ്പോക്ക്, ആകെയുള്ള രസം കമന്റ് വായിക്കുന്നതാണ്, നമ്മളുടെ മനസിലെ കഥ മറ്റുള്ളവരിലും പതിയുന്നു എന്ന് അറിയുമ്പോൾ ഒരു സുഖം. ഞാൻ ആറാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ മുതൽ ഇതു പോലെ ഫിക്ഷനുകൾ എഴുതിയിരുന്നു. അന്നത്തെ കാമുകിയായിരുന്നു ആദ്യവായനക്കാരി ( അന്ന്‌ പ്രേമമൊന്നുമില്ല, അറിയുകയുമില്ല, ഒരു ക്രെഷ് അത്ര തന്നെ).
ഇന്ന്‌ പുള്ളിക്കാരി ബാംഗ്ലൂരിലെ ഉയർന്ന്‌ ഉദ്യോഗസ്ഥയാണ്. അന്നുമുതലുള്ള ഓർമ്മകളും, അനുഭവങ്ങളുമാണ് കഥാതന്തു, ഏതാണ്ട് 22 പെൺകുട്ടികളോളം പല കാലത്ത് പല ബന്ധത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ കഥകളിൽ പാതി പോലും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ഒരു പക്ഷേ പലതും പറയുകയുമില്ല. എഴുതി ഫലിപ്പിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കഥകളാണ് പലതും. എലിമെന്റ്രി മി. വാട്ട്സൺ എന്ന് പറയുന്നത്ര എളുപ്പമല്ല, എഴുത്ത്.
പറ്റില്ല എങ്കിൽ നിർത്തി പോണം … ആലാതേ ഈ പണിക്ക് നിക്കരുത് … ഈ എഴുത്തുകാരൻ മാത്രം ഉള്ളത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഇവിടേ വായനക്കാർ ഉള്ളത് അത് ഒന്ന് മനസിലാക്കണം …. തന്റെ കഥ നലതാണങ്കിൽ മാത്രം ഇനി എഴുതിയാ മതി….
അയ്യോ അങ്ങിനെ ആയിക്കോട്ടെ മാതാവേ
Nalla oru kalikalichal nenakkum ezhutham ithilum nalla storys do you want try ?
Hi moluse Nalla oru kalikalichal nenakkum ezhutham ithilum nalla storys do you want try ?
നല്ല ഒരു കളികളിച്ചാൽ ഒന്നും കഥയെഴുതാൻ ആകില്ല. ഈ പറയുന്ന വിദ്വാൻമാരെല്ലാം കീബോർഡിലേയ്ക്ക് പോയി ഏതെങ്കിലും ടൈപ്പിങ്ങ് സോഫ്റ്റ്‍വേയറും ഓണാക്കി ഇരുന്നു നോക്ക്! ഒന്നും വരില്ല. അങ്ങിനൊന്നും കഥയെഴുതാൻ ആകില്ല. എഴുതാൻ അറിയുന്നവർക്ക് അത് എളുപ്പമാണ്. വെറുതെ എഴുതിയാലും പോര അത് ആളുകളെ കൺവിൻസ് ചെയ്യുക്കുന്നതായിരിക്കണം. അവരെ കൂടെ കൊണ്ടു പോകണം. വലിച്ചെടുത്ത് നമ്മുടെ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ കൂടെ നടക്കുന്നതായി തോന്നിക്കണം. എങ്കിൽ മാത്രമേ ഇഴുകി ചേർന്ന്‌ കഥയുടെ അംശമാകാൻ സാധിക്കൂ. ചുമ്മാ എഴുതുന്നവർക്കൊന്നും ആ ഒരു ട്രിക്ക് കിട്ടില്ല, നിങ്ങൾ ഒന്ന് ശ്രമിച്ച് നോക്കൂ. എന്നിട്ട് പറയുക.
Kollallo… ❤️