എന്റെ ഫാമിലി [മാജിക് മാലു] 541

അവൾ തിരിഞ്ഞു നിന്ന് രൂക്ഷമായി അവരെ ഒന്ന് നോക്കി, അവൾ വല്ലതും പറയും എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ അവളെ പിടിച്ചു വേഗം ഫ്ളൈറ്റിലേക്ക് നടന്നു. പക്ഷെ അവളുടെ ആ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ അവർ ഉരുകി പോയിരുന്നു. ഞങ്ങൾ ഫ്‌ളൈറ്റിൽ കയറി ഇരുന്നിട്ടും അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു തന്നെ ഇരുന്നു, ഞാൻ അവളോട്‌ പറഞ്ഞു.
ഞാൻ : – ഹെന്ന, അത് വിട്…. നീ ഇപ്പോഴും അതിൽ തന്നെ ആണോ?
ഹെന്ന : – നോ ബ്രോ, എനിക്ക് പ്രോബ്ലം ഒന്നും ഇല്ല, കൾച്ചർ ഇല്ലാത്തവന്മാർ അത്രേ ഞാൻ കണ്ടുള്ളു
ഞാൻ : – അതേ മോളു, അവന്മാരോട് പോവാൻ പറ….
ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ചിരിച്ചു, ഫ്ളൈറ്റ് ടേക്ക് ഓഫ് ചെയ്തു. ഇതുവരെ പരസ്പരം ഇല്ലാത്ത എന്തോ ഒന്ന് എന്റെയും അവളുടെയും മനസ്സിൽ തറച്ച പോലെ ആയിരുന്നു ഞങ്ങൾക്ക് അപ്പോഴും. അവന്മാർ പറഞ്ഞു വാക്കുകൾ കാതുകളിൽ അലയടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷെ എന്റെ ജീവന്റെ ജീവൻ ആയ അവളെ കുറിച്ച് മോശമായി ഒന്നും തന്നെ ചിന്ദിക്കാൻ എന്റെ മനസ് അനുവദിച്ചില്ല. ഞങ്ങൾ കുറേ നേരം മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു, ആദ്യമായി ആയിരുന്നു അങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥ. അത് ഹെന്നക്കും മനസ്സിലായിരുന്നു, ഹെന്ന പതിയെ എന്റെ കൈ അവളുടെ കൈ ചേർത്ത് കോർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് എന്നോട് ചോദിച്ചു.
ഹെന്ന : – എന്താ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നത്? ഇപ്പോഴും അതിൽ തന്നെ ആണോ ചിന്ത?
ഞാൻ : – (അവളെ നോക്കി കൊണ്ട് ) ഹേയ് ഒന്നും ഇല്ല, നീ എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ?
ഹെന്ന : – അറിയില്ല ബ്രോ…
ഞാൻ : – പറയു…. പ്ലീസ്.
ഹെന്ന : – ഒന്നുമില്ല ബ്രോ, ചുമ്മാ….. എനിക്ക് പ്രോബ്ലം ഒന്നും ഇല്ല… ബ്രോ ക്കോ?
ഞാൻ : – എനിക്കും…. ബട്ട്‌ എന്തോ ഒരു ഫീൽ, നിനക്ക് അവർ നമ്മളെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞതിൽ എന്തെങ്കിലും പ്രോബ്ലം ഉണ്ടോ?
ഹെന്ന : – എന്ത് പ്രോബ്ലം ബ്രോ? ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ അവർ കൾച്ചർ ഇല്ലാത്തവർ ആണ്, അങ്ങനെ കരുതിയാൽ മാത്രം മതി. പിന്നെ ഇനി ഇപ്പോൾ അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ തന്നെ അവർക്ക് എന്താ പ്രോബ്ലം? എന്റെ ബ്രോ അല്ലേ? ഞാൻ അങ്ങ് സഹിക്കും പോരെ?
ഞാൻ : – ഹെന്നു, നീ എന്റെ ജീവൻ ആണ്….. നിന്റെ മൗനം എനിക്ക് എന്തോ പോലെ ആണ്, സൊ അത് നമുക്ക് വിടാം ഒക്കെ?
ഹെന്ന : – ഒക്കെ ബ്രോ (അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ ഇരു കവിളിലും പിടിച്ചു കിസ്സ് തന്നു).