കാർത്തുച്ചേച്ചി 1 [ഋഷി] 438

ഓ അവന് കയ്യെത്തിച്ചു പറിച്ചെടുക്കണമെന്ന്. അത്രയ്ക്കായോടാ? കാർത്തു അവനെ കളിയാക്കി.

അവൻ വളർന്നില്ലേ… മാധവൻ ബാലന്റെ ചുമലിൽ തട്ടി. ഞാൻ പോയി ഈ വേഷം മാറ്റട്ടെ. എന്നിട്ടുണ്ണാം.

എന്താടാ മോനേ, കരിക്കു കുടിക്കാൻ ധൃതിയായോടാ? കാർത്തു അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.

ഈ കരിക്കും ഈ മത്തങ്ങേം എത്രവേണേലും ഞാനെടുത്തോളാം കാർത്തുച്ചേച്ചീ.. അവനവളുടെ കൊഴുത്ത മുലകളിലും, ആനച്ചന്തികളിലും നോക്കിക്കൊണ്ട് വെള്ളമിറക്കി.

അയ്യടാ… ചെറുക്കന്റെ ആശ കൊള്ളാല്ലോ… കാർത്തു ബാലന്റെ ചിറിക്കൊരു കുത്തും കൊടുത്തിട്ട് കുണ്ടികളും തുളുമ്പിച്ചുകൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.

ആ കാർത്തൂ. ഞാനിന്ന് ഗോപിയെ വിളിച്ചിരുന്നു. അവനൊരാഴ്ച്ച കഴിയുമ്പം സെമസ്റ്റർ പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞ് വരും. മാധവൻ പറഞ്ഞു.

കാർത്തുവിന്റെ മുഖം വിടർന്നു. ബാലനും ഹാപ്പിയായി. എത്ര നാളു കാണുമവനിവിടെ? ബാലൻ തിരക്കി.

സെമസ്റ്റർ ബ്രേക്കല്ലേ. കൂടിവന്നാൽ പത്തു ദിവസം. മാധവൻ പറഞ്ഞു.

കാർത്തു വിളമ്പിക്കഴിഞ്ഞ് അവരുടെ പിന്നിൽ നിന്നു. അവളുടെ വിരലുകൾ ബാലന്റെ ചുമലിലും, മുടിയിലും പരതി നടന്നു.

നമ്മുടെ ഈ മോനേക്കൂടി ഒരു കരയടുപ്പിക്കണ്ടേ ചേട്ടാ? അവൾ ചിരിച്ചു.

ബാലനെന്താടീ ഒരു കൊറവ്? അവൻ ഡിഗ്രിയെടുക്കട്ടെ. ആ… നിനക്കെന്തെങ്കിലും താല്പര്യമൊണ്ടോടാ? മാധവൻ ചോദിച്ചു.

ചോറും മീനും തോരനും വെട്ടീവിഴുങ്ങുന്ന ബാലന് ഉത്തരം മുട്ടി. അവൻ ചുമച്ചു…

വല്ല്യ ചോദ്യമൊന്നും എന്റെ മോനോടു ചോദിക്കല്ലേ ചേട്ടാ. കാർത്തു ചിരിച്ചു. എന്നാലും അവനൊരു യൂണിഫോമിൽ നല്ല എടുപ്പായിരിക്കും… കാർത്തു അവളുടെ മനസ്സിലുള്ള രൂപം പറഞ്ഞു.