നിഷിദ്ധ ജ്വാല (E005) [ഡോ.കിരാതന്‍] 320

റിയാസ്സ് പുറത്തേക്ക് പോകാതെ ഉള്ളില്‍ കയറി പതുക്കെ വാതില്‍ അടച്ചു. പതിയെ പതിയെ അടി വച്ച് അവന്‍റെ മുറിയിലേക്ക് കയറി. മുറിയില്‍ നിലാവത്ത് അഴിച്ചിട്ട കോഴിയെപോലെ റിയാസ്സ്  വേഗത്തില്‍ ഉലാത്തി. അവന്‍റെ മനസ്സും കണ്ണും ആ മുറിയിലേക്ക് പായുന്ന പോലെ തോന്നിയ നിമിഷം അവന്‍ നിന്ന് കിതച്ചു.

സ്വന്തം ഉമ്മയെ കുറിച്ച് ഇത്രയും അധപതിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നതില്‍ റിയാസ്സിന്‍റെ മനസ്സ് വല്ലാതെ വേദനിച്ചു. എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഈ വീട് വിട്ടു പോകാന്‍ അവന്‍റെ മനസ്സ് വല്ലാതെ ആഗ്രഹിച്ചു. കാറിന്റെ ചാവിയെടുത്ത് അടുക്കള വഴിപുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. എങ്കിലും ആ മുറിയില്‍ എന്താണ് നടക്കുന്നത് എന്നറിയാന്‍ അവന്‍റെ മനസും വെമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പതുക്കെ ആ മുറിയുടെ ജനാലക്കരികിലെക്ക് അവന്‍ നടന്നു.

ഉള്ളില്‍ നിന്നും ഏങ്ങലടികള്‍ കേഴ്ക്കുന്നു. അവന്‍ കര്‍ട്ടന്‍ ചെറുതായി മാറ്റി നോക്കുബോള്‍ സൈനൂത്ത കിടക്കയില്‍ തല ചായ്ച്ച് കരയുന്നതാണ് കണ്ടത്. നിറ കണ്ണോടെ ഉമ്മയും അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കരച്ചില്‍ കണ്ട് നില്‍ക്കാന്‍ അവന്‍റെ മനസ്സിന് അതികം ത്രാണിയില്ലാത്തതിനാല്‍ അതി വേഗത്തില്‍ ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു.

എന്തോ നടക്കാന്‍ വല്ലാത്ത കൊതി അവന് അന്നേരം തോന്നി. നീണ്ട് നിവര്‍ന്ന് കിടക്കുന്ന വഴിയിലൂടെ അവന്‍ അനാഥമായി നടന്നു. എതിര്‍ വശത്ത് കൂടെ അവന്‍റെ ഇക്ക ഷുക്കൂര്‍ നടന്ന് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കയ്യില്‍ സഞ്ചില്‍ എന്തോ തൂക്കിപ്പിടിച്ച്ചായിരുന്നു മൂപ്പരുടെ വരവ്.

“…റിയാസ്സൂ എവിടെക്കാ…..”.

“..ഇല്ല ഇക്ക…വെറുതെ ഇരുന്നപ്പോള്‍ വല്ലാത്ത മുഷിപ്പ്….അപ്പോള്‍ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാന്ന് വച്ചു….”.

“…ഉച്ചയൂണിന് എത്തണം…കറങ്ങിയടിച്ച് നടക്കരുത്….നീ വന്നത് പ്രമാണിച്ച് മട്ടന്‍ വാങ്ങീട്ടുണ്ട്….”.

“…ഞാന്‍ ഊണിന് മുന്നേ എത്താം ഇക്കാ….”.

ഞാന്‍ അധികം അവിടെ നില്‍ക്കാതെ മുന്നോട്ട് നടന്നു. സത്യത്തില്‍ ഇക്കയെ നോക്കാനുള്ള ത്രാണിയില്ലായിരുന്നു. കാമം മൂത്ത് ഇക്കയുടെ ഭാര്യയെ ഞാന്‍ വല്ലാത്ത കണ്ണിലൂടെ നോക്കിയതിന്‍റെ കുറ്റബോധം വല്ലാതെ വിങ്ങലായി പടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഒരിക്കലും ചെയ്യാന്‍ പാടില്ലാത്തതും, ചിന്തിക്കാന്‍ അശേഷം അരുതാത്തതുമായ കാര്യങ്ങള്‍ നടന്നതിനാല്‍ അവന്‍റെ മനസ്സ് വല്ലാതെ നീറി പുകഞ്ഞു. എന്തിന് സ്വന്തം ഉമ്മയെ വരെ അവന് തെറ്റുദ്ധരിക്കേണ്ടി വന്നതിലാണ് അവന്‍റെ ഏറ്റവും വലിയ ദുഃഖം. പുഴകരയില്‍ ഒരുപാട് നേരമിരുന്നപ്പോള്‍ മനസ്സിന് ചെറിയ ശമനം കിട്ടി.

റിയാസ്സ്  തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് വരുബോള്‍ ഉച്ചയൂണിനായി ഉണ്ടാക്കിയ മട്ടന്‍ കറിയുടെ പരിമണം അവിടെയാകെ പരന്നീട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഉമ്മറത്ത് പേപ്പര്‍ വായിച്ച് ഇക്ക ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“….എവിടെയായിരുന്നു…ജ്ജീ…എല്ലാവരും അന്നെ കാത്തിരിക്കുകയാ….”.

ഇക്കയുടെ ചോദ്യത്തിന് വെറുതെ ചിരിച്ചു എന്ന് കാണിച്ച് റിയാസ്സ്  വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നു. അവന്‍റെ ഉമ്മയെ കാണുകയായിരുന്നു ലക്‌ഷ്യം.  അടുക്കളയില്‍ ഉമ്മ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“…എവിടെയായിരുന്നു റിയാസ്സൂ….അന്നേ എത്ര നേരായീ നോക്കുന്നെ….”.

ഉമ്മ ചെറിയ പരിഭവത്തോടെ അവനെ നോക്കി. വിങ്ങിപൊട്ടി ൻനിൽക്കുന്ന  അവന്‍ ഉമ്മയെ വാരിപുണര്‍ന്നു. ഉള്ളിലുള്ള സ്നേഹം മുഴുവനും പുറത്തെടുക്കുന്ന തരത്തിലായിരുന്നു അവന്റെ സ്നേഹ പ്രകടനം. ഉമ്മയുടെ കവിളുകൾ ഇരുകൈകളാൽ ചേർത്ത് പിടിച്ചു മുഖക്കുരു പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന ഉമ്മയുടെ സുന്ദരമായ കവിളുകളിൽ മാറി മാറി ഉമ്മകൾകൊണ്ട് മൂടി. എന്താണ് മകന് ഇത്രക്കും വികാര വിക്ഷോഭത്തിന് കാരണമറിയാതെ ഫാത്തിമ്മ അത്ഭുതപ്പെട്ടെങ്കിലും അവനെന്നും ഇഷ്ടമുള്ള ചുണ്ടിൽ കൊടുക്കുന്ന ചുംബനം കൊടുത്തു. ഉമ്മയുടെ സ്നേഹമുള്ള ചുംബനത്താൽ അവന്റെ വിഷമങ്ങൾ പാടെ മാറി.