അപ്പോഴാണ് അയാള്‍ക്ക് തന്റെ മലഞ്ചരക്ക് വ്യാപാരത്തിന്റെ കണക്ക് നാളിതുവരെ നോക്കിയിട്ടില്ല എന്നുള്ള കാര്യം ഓര്‍മ്മ വന്നത്. അയാള്‍ അവളെ നോക്കി. ആനി വിരല്‍ കടിച്ചുകൊണ്ട് നിലത്തേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. തന്റെ തന്നെ റബറും കുരുമുളകും ഒക്കെ വില്‍ക്കുന്നതിന്റെ കണക്ക് നോക്കാനെന്നോ മറ്റോ പറഞ്ഞു വേണേല്‍ ഇവിടിരുത്തി മാസാമാസം കുറച്ചു പണം കൊടുക്കാന്‍ പറ്റും; ലോനപ്പന്‍ ചിന്തിച്ചു. പക്ഷെ താനത് ചെയ്യണമെങ്കില്‍ ഇവള്‍ തന്റെ ആഗ്രഹം സാധിച്ചു തരുന്നവള്‍ ആയിരിക്കണം. ഒരു ആയുഷ്കാലം മൊത്തം പണിഞ്ഞാലും ഇവളെ മടുക്കില്ല എന്നുള്ളത് ഉറപ്പാണ്. അത്രയ്ക്ക് ചരക്കാണ് പെണ്ണ്. ആദ്യം ഇവള്‍ അതിനു തയാറാകുമോ എന്നറിയണം. എങ്കില്‍, മാസം പത്തു പതിനയ്യായിരം രൂപ ഇവള്‍ക്ക് നല്‍കാന്‍ ഒരു പ്രശ്നവും തനിക്കില്ല. മാസം രണ്ടു ലക്ഷത്തില്‍ അധികം പെന്‍ഷന്‍ ഉള്ള തനിക്ക് ആവശ്യത്തില്‍ ഏറെയാണ്‌ ആ പണം. അമേരിക്കയില്‍ ജോലി ചെയ്തതിന്റെ മറ്റൊരു ഗുണം ആ പെന്‍ഷന്‍ ആണ്. സുഖസുഭിക്ഷമായി ജീവിക്കാന്‍ അത് ധാരാളം മതി. അതുകൂടാതെയാണ് താന്‍ വാങ്ങിയിട്ടിരിക്കുന്ന റബറിന്റെയും മലഞ്ചരക്ക് സാധനങ്ങള്‍ വിളയുന്ന തോട്ടങ്ങളില്‍ നിന്നുമുള്ള വരുമാനം. ഇന്നേവരെ അതൊന്നും എഴുതി സൂക്ഷിച്ചിട്ടില്ല. ഇവളെ കിട്ടുകയാണ് എങ്കില്‍ അതെല്ലാം ഇനി മുതല്‍ കണക്കെഴുതി സൂക്ഷിക്കണം. ഓഫീസായി ഈ വീട്ടിലെ ഒരു മുറി തന്നെ മതി. തനിക്ക് എപ്പോള്‍ വേണേലും അവളെ കാണുകയും ഇഷ്ടം തോന്നുമ്പോള്‍ ഒക്കെ പണിയുകയും ക’മ്പി’കു’ട്ട’ന്‍’നെ’റ്റ്ചെയ്യാം. എന്നാല്‍ അതിനു മുന്‍പേ തന്റെ ആഗ്രഹം സാധിക്കുമോ എന്നറിയണം. പെണ്ണിന്റെ സൌന്ദര്യവും കൊഴുപ്പും മാത്രം കണ്ടു കൊതിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ലല്ലോ..അവള്‍ക്കും അങ്ങനെ ഒരിഷ്ടം ഇങ്ങോട്ട് തോന്നണ്ടേ.
“ഡിഗ്രിക്ക് എന്തായിരുന്നു വിഷയം?” ലോനപ്പന്‍ കുബുദ്ധി പ്രവര്‍ത്തിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്‌ ചോദിച്ചു.
“കൊമേഴ്സ്‌” ആനിയുടെ കിളിമൊഴി ആദ്യമായി അയാള്‍ കേട്ടു. നല്ല കൊതിപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദം.
“നല്ല ശബ്ദം ആണല്ലോ ആനിക്ക്..പാട്ട് പാടുമോ?” പുകഴ്ത്താന്‍ കിട്ടിയ അവസരം പാഴാക്കാതെ ലോനപ്പന്‍ ചോദിച്ചു. അത് കേട്ട ആനി നാണിച്ച് തുടുത്ത് വിരല്‍ കടിച്ചു.
“ഓ..അവക്ക് പാടാനൊന്നും അറിയത്തില്ല ഇച്ചായാ” മറുപടി നല്‍കിയത് കുഞ്ഞമ്മ ആണ്.
“കൊമേഴ്സ്‌..അപ്പൊ അക്കൌണ്ട്സ് ചെയ്യാന്‍ പറ്റും അല്യോ?” ലോനപ്പന്‍ ചോദിച്ചു.
“ചെയ്തിട്ടില്ല” ആനി മുഖം കുനിച്ചു പറഞ്ഞു.
എന്റെ പൊന്നു മാസ്റ്ററേ തങ്ങൾ ഒരു രക്ഷയുമില്ല…. പൊളിച്ചു..