പഴഞ്ചന്റെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നൊരു ഏട് [Siji & Pazhanchann] 166

സ്വാതിയെ കണ്ട് സിജി ഓടി അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് അവളെ ഗാഢമായി പുണർന്നു… അവളൊട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല ആ നീക്കം… അവളേക്കാൾ ഉയരമുള്ള സിജിയെ അവൾ മുഖമുയർത്തി നോക്കി…

സ്വാതി :  “ പോത്ത് പോലെ വളർന്നല്ലോ ചെക്കാ… ഇപ്പോഴും ആ പഴയ സ്വഭാവം തന്നെ… “ സ്വാതി ഒരു പരിഭവം പോലെ പറഞ്ഞത് ശിവൻ കാതോർത്തു… ഓ അപ്പോൾ അവൾ സിജിയെ മറന്നിട്ടില്ല… ഭാഗ്യം…അയാളൊന്ന് ശ്വാസമെടുത്തു… സ്വാതി ആമിയെ ശിവന്റെ കയ്യിൽ ഏൽപ്പിച്ച് സിജിയെ ആഞ്ഞു പുണർന്നു… അവന്റെ ഉറച്ച ദേഹത്തിലൂടെ അവളുടെ കൈകൾ അരിച്ചു നീങ്ങി… അവൾക്ക് കാലിനിയിൽ എന്തോ കിരികിരുപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു… എത്രയോ കാലം താൻ ആഗ്രഹിച്ച സ്നേഹം തന്നെ തേടിയെത്തിയ പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി…

സിജി :  “ അതെങ്ങിനെ മാറും… നീ അന്നും ഇന്നും എന്റെ ചേച്ചി തന്നെയാ…  “ അതു പറഞ്ഞതിനൊപ്പം അവളെ അവൻ എടുത്തുയർത്തി… വായുവിൽ ഉയർന്ന സ്വാതിയെ അവൻ തുടയുടെ പാതിയിൽ കൈകൾ ചേർത്തു പിടിച്ച് തന്റെ മേലേക്ക് അമർത്തി… ചെറുതായി അവന്റെ മുഖം തോർത്ത് മറ നീക്കിയ അവളുടെ മൃദുലമായ രണ്ട് മടക്കുള്ള വയറിൽ അമർന്നു… അവളൊന്ന് പുളകിതയായി… അവന്റെ കൈക്കരുത്തും ബലവും അവളെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി… അവന്റെ കൈകൾക്ക് ഇരുമ്പിന്റെ ബലമോ… ഹോ… തന്നെയെടുത്തുയർത്തിയപ്പോൾ ഒരു  പൂവെടുക്കുന്ന ലാഘവമേ അവനുള്ളൂ  എന്നവൾ മനസ്സിലാക്കി… മോൾ അതാ കൈകൊട്ടി ചിരിക്കുന്നു. ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞ് അവളെ അവൻ താഴേക്ക് ഇറക്കി… അപ്പോൾ തോർത്ത് വഴിമാറിയ അവളുടെ ഉരുണ്ട മുലകൾ അവന്റെ ഉറച്ച ദേഹത്തൂടെ ഉരഞ്ഞിറങ്ങി… അവളുടെ പാലു വന്ന് വീർത്ത നിറമുലകൾ ഞെങ്ങി അമരുന്ന കാഴ്ച അവൻ കണ്ടു… വീണ്ടും താഴേക്ക് പതിയെ ഇറക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ ഒറ്റമുണ്ട് ഉയർന്നു പോങ്ങി…മുണ്ട് വഴിമാറി തുടകളുടെ പാതിയും വെളിയിലായി… അവളുടെ കാലിനിടയിലേക്ക് അവന്റെ മുണ്ടിന്റെ നടുഭാഗം ഉരച്ചു ചേർത്തവൻ… സത്യം പറഞ്ഞാൽ ആ കടകോലിൽ ആണ് താൻ ഇരിക്കുന്നതെന്ന് സ്വാതിക്ക് തോന്നി… അവൻ അവളെ നിലത്ത് നിർത്തി… അവളുട തിങ്ങിയ മുടിയെല്ലാം അഴിഞ്ഞ് മുഖത്ത് പടർന്ന് അവൾക്കൊരു ലാസ്യഭാവം നൽകി…