സേവ് ദ ഡേറ്റ് [ജംഗിള്‍ ബോയ്‌സ്] 231

പരിശോധിക്കൂ.
ഞാന്‍: അത്ര വലിയ ആളാണോ..
സന്ദീപ്: ഞാന്‍ ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം. അമ്മാവനോട് വിളിച്ച് ചോദിക്കാം. പരിചയം ഉള്ളതുകൊണ്ട് സമ്മതിക്കും.
ഞാന്‍: ഉം ചോദിക്ക്. ആരോട് ചോദിച്ചാലും ഈ വേദന മാറി കിട്ടിയാല്‍ മതി.

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഫോണ്‍ റിംഗ് ചെയ്യുന്നത് കേട്ടാണ് ഞാന്‍ ഉണര്‍ന്നത്. ഫോണ്‍ എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോള്‍ സന്ദീപ്.
ഞാന്‍: ഹലോ..
സന്ദീപ്: ടാ വൈദ്യരെ കാണാന്‍ പോവണ്ടേ.. ചെല്ലാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
ഞാന്‍: നമ്മുക്ക് അലോപതിയെ കാണിക്കാം.
സന്ദീപ്: ടാ മോനെ, അയാള് എങ്ങോട്ടോ പോവാന്‍ നില്‍ക്കയായിരുന്നു. നീ വരുന്നുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ സമ്മതിച്ചില്ല. പിന്നെ അമ്മാവന്‍ കുറെ പറഞ്ഞപ്പോളാ സമ്മതിച്ചത്. നമ്മളെ കാത്ത് അയാള്‍ നില്‍ക്കും. നീ ഒരു തവണ വാ.
ഞാന്‍: ശരി ഞാന്‍ വരാം.
അങ്ങനെ വേഗം എഴുന്നേറ്റ് പല്ലുതേപ്പും ചായകുടിയും കുളിയും കഴിഞ്ഞ് വന്നപ്പോളേക്കും ഫോണില്‍ വിജിതയുടെ നാല് മിസ്‌കോള്‍ കണ്ടു. തിരിച്ചുവിളിച്ചു ഞാന്‍ കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു. പിന്നെ വിളിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞു ഫോണ്‍ കട്ടുചെയ്തു. സന്ദീപിനെയും കൂട്ടി കാറുമായി പോയി. നാട്ടില്‍ നിന്ന് ഏതാണ്ട് ഇരുപത് കിലോമീറ്ററോളം പോവണം ഈ പറഞ്ഞസ്ഥലത്തേക്ക്. ടൗണില്‍ നിന്ന് മാറിയതിനാല്‍ ഒഴിഞ്ഞ ഗ്രാമങ്ങളായിരുന്നു. വഴി ചോദിച്ച് പോയി. പത്ത് കിലോമീറ്റര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ തന്നെ ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങള്‍ കണ്ടുതുടങ്ങി. പലരും പറഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ പോയി. ഒടുവില്‍ ഒരു ചായക്കടയുടെ മുമ്പിലെത്തി അവിടെ കൂടിയിരിക്കുന്ന നാലഞ്ച് പേരോട് വഴി ചോദിച്ചു. അവര്‍ പറഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ നാലഞ്ച് കിലോമീറ്റര്‍ പോയി. ടാര്‍ ചെയ്ത റോഡല്ല. നാട്ടുവഴികള്‍ തന്നെ. എന്നാലും കുണ്ടും കുഴിയും ഇല്ല. ചുറ്റും പറമ്പ് തന്നെ. റോഡ് നീളത്തില്‍ പോവുന്നു. കുറച്ച് ചെന്നപ്പോള്‍ അവിടെ റോഡ് അവസാനിച്ചു. മറ്റൊരു കാര്‍ അവിടെ പാര്‍ക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഞങ്ങളുടെ കാര്‍ ആ കാറിനരികെ കൊണ്ടുപോയി നിര്‍ത്തി. ഞങ്ങള്‍ അതില്‍ നിന്നിറങ്ങി. അപ്പോള്‍ കുറച്ചകലെയുള്ള ഇടവഴിയിലൂടെ് രണ്ട് മൂന്ന് സ്ത്രീകള്‍ നടന്നുവരുന്നു. അവരെ നോക്കി സന്ദീപ്: നാരായണന്‍ നമ്പ്യാരെ വീട് എവിടെയാ..?
സ്ത്രീകള്‍: ഇതിലെ നേരെ ചെന്നോളൂ.
അതും പറഞ്ഞ് അവര്‍ ഞങ്ങള്‍ പാര്‍ക്ക് ചെയ്ത കാറിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി അതില്‍ കയറി യാത്ര തിരിച്ചു. ഞങ്ങള്‍ അവര്‍ കാട്ടിതന്ന ഇടവഴിയിലൂടെ നടന്നു. ചുറ്റും കാട് തന്നെ. നല്ല തണുപ്പുണ്ട്. നാടിന്റെ അടുത്ത് 20 കിലോമീറ്ററില്‍ ഈ നാട് നിന്നിട്ടും ആദ്യമായിട്ടാണ് ഞാന്‍ ഇതിലെ വരുന്നത്.
സന്ദീപ്: വല്ല പാമ്പുംമറ്റും ഉണ്ടാവോ ഇവിടെ..
ഞാന്‍: രാജവെമ്പാല വരെ ഉണ്ടാവും. പകല് തന്നെ ഇരുട്ട്. അപ്പോള്‍ രാത്രിയോ
ചുറ്റും മുളകൂട്ടങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. നേരെ ഞങ്ങള്‍ നടന്നു. നാന്നൂറ് മീറ്റര്‍ നടന്നിട്ടുണ്ടാവും. അതാ കാണുന്നു ഒരു രണ്ടുനില പഴയവീട്. പുറംഭാഗം തേച്ചിട്ടില്ല. പുറത്തേക്ക് നീട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന കോലായി. അവിടെ ചെന്ന് അവിടെ തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന കുടമണി സന്ദീപ് മുഴക്കി.
കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഉള്ളില്‍ നിന്ന് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ വന്നു. അവര്‍ അവിടുത്തെ ജോലിക്കാരിയാണെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി.
സന്ദീപ്: നാരായണന്‍ നമ്പ്യാര്
സ്ത്രീ: ഞാന്‍ വിളിക്കാം. ഇരുന്നോളൂ. (അകത്തേക്ക് നടന്നുകൊണ്ട്) തിരുമേനീ.. രണ്ട് പേര്‍ കാണാന്‍ വന്നിരിക്കുന്നു.
ഞാനും സന്ദീപും ആ വലിയ വീടിന്റെ വലിയ ചാരുപടിയില്‍ ഇരുന്നു. അവിടെ സമീപത്ത് ഒരു ചാരുകസേരയുണ്ട്.
കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് വീണ്ടുംവന്നുകൊണ്ട് സ്ത്രീ: തിരുമേനി കുളിക്കയാണ്. കുറച്ച് കഴിയും.
സന്ദീപ്: പെട്ടെന്ന് വരില്ലേ
സ്ത്രീ: തിരുമേനി പച്ചിലമരുന്നുകള്‍ ദേഹത്ത് തേച്ച് പിടിപ്പിച്ചാണ് കുളിക്കാറ്.
സന്ദീപ്: കുറെ സമയം ആവോ..