ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ പാതിവൃത്യം [M D V] 662

“കൈ മാറ്റെടാ…മൈരേ..” അമ്മായിച്ഛൻ ആക്രോശിച്ചു.  രാജേഷെപ്പോൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കൈ മാറ്റി. 

“ആ ”. അദ്ഭുതത്തോടെ, അതിലേറെ കാമത്തോടെ, അവറാച്ചന്റെ വായിൽ നിന്നും ആശ്ചര്യസ്വരം ഉയർന്നു. അത്രയ്ക്ക് ഭംഗിയായിരുന്നു ഷേവ് ചെയ്തു. മിനുസപ്പെടുത്തിയ ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ ത്രികോണ അപ്പവും അതിലെ കറുത്ത പൂറും. അവറാച്ചൻ വിശ്വസിക്കാനാവാത്ത എന്തോ കാഴ്ച്ച കണ്ടമാതിരി ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ മുന്നിൽ വന്നു മുട്ട് കുത്തിനിന്നുകൊണ്ട് നാവ് കൊണ്ട് ചുണ്ടുകൾ നനച്ച് മകന്റെ ഭാര്യയുടെ പൂറ്റിലേക്ക് തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി നിന്നു.

 

അമ്മായിച്ഛൻ നോക്കിയപ്പോൾ ശ്രീലക്ഷ്മി തന്റെ അമ്മായിച്ചനു പൂറു ശരിക്ക് കാണിച്ചു കൊടുക്കാനായി തന്റെ കാലുകൾ കവച്ചു വച്ചു നിന്നു കൊടുത്തു. അമ്മായിച്ഛൻ ആവേശം സഹിക്കവയ്യാതെ ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ പൂറ്റിൽ വിരലിടൻ വേണ്ടി കൈയ്യുയർത്തി.

 

“പെട്ടെന്ന് സിനിമ സ്റ്റൈലിൽ രാജേഷ് പറഞ്ഞു. തൊട്ടു പോകരുത് എൻറ ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ പൂറ്റിൽ…”

 

ശ്രീലക്ഷ്മിയും അവറാച്ചനും ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ് രാജേഷിനെ നോക്കി.

അപ്പോൾ അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

 

“ഞാനൊരു സിനിമ കാണുന്ന പോലെ തോന്നണം..സിനിമയുടെ പേരു ശ്രീലക്ഷ്മി ഒരു രതിദേവത.”

 

“അത് ശെരി.. നല്ല പേര്” അവറാച്ചൻ പറഞ്ഞു.

 

“അച്ഛാ.. എന്റെ ശ്രീലക്ഷ്മി ഇത്രയുമൊക്കെ കാണിച്ചു. തന്നില്ലേ. ഇനി എന്റെ ശ്രീലക്ഷ്മിയ്ക്ക് കാണിച്ചു കൊടുക്കുവാൻ അച്ഛന്റെ കൈയ്യിൽ ഒന്നും ഇല്ലേ.”

 

“കൊള്ളാം. ഒന്നും ഇല്ലന്നോ. പിന്നെ ഇതെന്തുവാ..?”

 

അതും പറഞ്ഞ് അവറാച്ചൻ മുണ്ട് ഊരി വലിച്ചെറിഞ്ഞു. മുത്തു അവറാച്ചന്റെ കൊടിമരം പീരങ്കി പോലെ ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ നേരെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു. ടാർ ഉരുക്കിയൊഴിച്ചത് പോലുള്ള കളർ. മകുടത്തിനു വരെ അതേ കരിക്കട്ട കളർ. കുണ്ണ തുമ്പിലൂടെ തേൻ തുള്ളി പുറത്തേക്ക് ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്നു. ഞാൻ ശ്രീലക്ഷ്മിയെ നോക്കി. ശ്രീലക്ഷ്മിയും ആ കരിദണ്ഡ് കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു.