യക്ഷയാമം 10 [വിനു വിനീഷ്] 404

പതിയെ അവിടെ കാൽപാടുകൾ തെളിഞ്ഞുവന്നു.

ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തന്നെ അതൊരു സ്ത്രീയുടെയാണെന്ന് ഗൗരിക്ക് മനസിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.

അവൾ അമ്മുവിനോട് ആ കാൽപാദത്തിന്റെ മുകളിൽ കയറിനിൽക്കാൻ പറഞ്ഞു.

ഭയം തോന്നിതുടങ്ങിയതുകൊണ്ടായിരിക്കാം അമ്മു ആദ്യം വിസമ്മതിച്ചു.
പിന്നീട് ഗൗരിടെ നിർബന്ധിപ്രകാരം അവൾ ആ പാദത്തിന്റെ മുകളിൽചവിട്ടിനിന്ന് 6 അടി നടന്നു.
7മത്തെ അടി വച്ചഭാഗത്ത് ചെറിയ ശബ്ദവ്യത്യാസം അനുഭവപ്പെട്ടു.

ഗൗരി വേഗം അവിടെ തന്റെ കൈകൾകൊണ്ട് വൃത്തിയാക്കി.

ചെറിയ താക്കോൽദ്വാരം കണ്ട അവൾ അമ്മുവിനോട് തുറക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
തന്റെ കൈയ്യിലുള്ള വലിയ താക്കോലുപയോഗിച്ച് അവൾ ആ രഹസ്യ അറയുടെ വാതിൽ പതിയെ തുറന്നു.
ദ്രവിച്ച വിജാവിരിയുടെ ഭീതിപ്പെടുത്തുന്ന ശബ്ദം ചുറ്റിലും പരന്നു.

“വാ,”
ഗൗരി പതിയെ പടവുകളിലൂടെ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി.

എവിടെയോ നീർച്ചോലയൊഴുകുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അകത്തേക്ക് ചെല്ലുംതോറും അന്ധകാരം വ്യാപിക്കാൻ തുടങ്ങി.

അവസാന കൽപടവിൽ ചെന്നുനിന്ന അവർ ഇടത്തെഭാഗത്തെ ചുമരിനോടു ചാരിയുള്ള ചെറിയ അറ തന്റെ കൈയ്യിലുള്ള അവശേഷിക്കുന്ന താക്കോൽ ഉപയോഗിച്ച് തുറന്നു.

അതിൽനിന്നും വീണ്ടും മൂന്ന് താക്കോലുകളും ഒരു ബാഗും കിട്ടി.
ബാഗിനെ തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കിയത്തിനു ശേഷം ഗൗരി കൈവശം വച്ചു.

അകത്തേക്ക് അടുക്കുംതോറും മാംസത്തിന്റെ രൂക്ഷഗന്ധം ചുറ്റിലും പരക്കാൻ തുടങ്ങി.

അമ്മുവിന്റെ നാസികയിലേക്ക് അടിച്ചുകയറിയ ദുർഗന്ധം വായിലൂടെ ഛർദ്ദിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് വന്നു.

“ഗൗര്യേച്ചി നിക്ക് പേടിയാവുന്നു. നമുക്ക് തിരിച്ചു പോകാം.”
കിതച്ചുകൊണ്ട് അമ്മു പറഞ്ഞു.

“നിൽക്ക്, ഇത്രേം ആയില്ല. ദേ ആ കാണുന്നതാണ് സീതപറഞ്ഞ മുറി.”

അവർ രണ്ടുപേരും തലയോട്ടി പതിച്ച ആ മുറിയെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.
അമ്മു കൈയുള്ള താക്കോൽ ഉപയോഗിച്ച് ആ മുറി തുറന്നു.

അവിടെ കണ്ട കാഴ്ച്ച അവരെ ഭയത്തിന്റെ മുൾമുനയിൽ നിറുത്തി.

ചുടലഭദ്രയുടെ വലിയ വിഗ്രഹം ചുറ്റിലും 7 നിലവിലക്കുകൾ അഞ്ചുതിരിയിട്ട് കത്തിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു.

അതിന്റെ അടുത്ത് വലിയൊരു മരത്തിന്റെ തടി, അതിനുചുറ്റും രക്തം കട്ടപിടിച്ചു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
നിലത്ത് മുറിച്ച ഒരുപാട് മുടികൾ കിടക്കുന്നുണ്ട്

വിഗ്രഹത്തിന് ധാരയായി മുകളിൽ നിന്നും എന്തൊ ദ്രാവകം ഒഴുകിവരുന്നതുകാണാം

“മതി ഗൗര്യേച്ചി വാ പോകാം..”
ഭയംകൊണ്ട് അമ്മുവിന്റെ ശബ്ദം ഇടറി.

വിഗ്രഹത്തിന്റെ വലതുഭാഗത്ത് ചുവന്ന പട്ടിൽ ഒരു ചെപ്പ് ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു

“അമ്മു, ദേ സീത പറഞ്ഞ ചെപ്പ്. അതിങ്ങടുക്കൂ..”

അമ്മു പതിയെ ആ ചെപ്പ് കൈക്കലാക്കി.
പെട്ടന്ന്

നിലവിളക്കുകൾ ഓരോന്നായി അണയാൻ തുടങ്ങി.

അവസന നിലവിളക്ക് അണഞ്ഞതും അടുത്തുള്ള ഹോമാകുണ്ഡത്തിന് അഗ്നിപിടിച്ചതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.

ആളിക്കത്തുന്ന അഗ്നിയിലേക് അമ്മു സീതയുടെ മോതിരവിരലും മരതക മോതിരവും വലിച്ചെറിഞ്ഞു.

പെട്ടന്ന് അഗ്നി നീലനിറമായിമാറി.
കൂടെ ആരോ നിലവിളിക്കുന്ന ശബ്ദവും.

“അമ്മൂ, ഇനിയിവിടെ നിൽക്കുന്നത് അപകടമാണ്. വാ..”

ഗൗരി അമ്മുവിന്റെ കൈയ്യും പിടിച്ച് തിരിഞ്ഞോടി.

കൽപ്പടവുകൾ താണ്ടി അവർ നിമിഷ നേരംകൊണ്ട് മാർത്താണ്ഡന്റെ താവളത്തിൽ നിന്നും പുറത്തുചാടി.

പക്ഷെ അവരെ കത്ത് സീതപുറത്ത് കാത്തുനിൽക്കുണ്ടായിരുന്നു.

സീതയെകണ്ട അമ്മു രണ്ടുകൈകളും ശിരസിനോട് ചേർത്തുവച്ച് ഉച്ചത്തിൽ നിലവിളിച്ചു.
ഗൗരിയുടെ തൊണ്ട വറ്റിവരണ്ടു.
നിലവിളിക്കാൻ അവൾക്ക് ശബ്ദംപൊങ്ങിയില്ല.

സീതയുടെ നെറ്റിയിൽ എന്തോ മുറിവ് രൂപപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അതിൽനിന്നും രക്തം പൊടിയുന്നുണ്ട്.
അടിച്ചുണ്ടിനെ പിന്നിലാക്കി അവളുടെ ദ്രംഷ്ടകൾ വളരാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു
കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ചുടുരക്തം ഒലിച്ചിറങ്ങി.

തുടരും…