അയൽക്കാരി വൈഷ്ണവി [Mi] 298

 

‘സോ യമ്മി…’ ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ പൂർ വെള്ളത്തിന്റെ രുചി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

 

ചേച്ചി വീണ്ടും ദേഷ്യത്തോടെ വണ്ടി എടുത്തു നടന്നു. ഞാൻ പിന്നാലെ പോയി ഒത്തിരി സോറി പറഞ്ഞെങ്കിലും ഫലമുണ്ടായില്ല. പിന്നീട് ചേച്ചി തന്നെ ഇനി ഡ്രൈവിംഗ് പഠിക്കുന്നില്ലെന്ന് ചേട്ടനോട് പറഞ്ഞു.

 

ഒരു ദിവസം കിഷോർ ചേട്ടൻ എന്നെ വിളിച്ചു. ഞാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ ചേട്ടൻ വണ്ടി എടുത്തു എന്നോട് കയറാൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ വണ്ടിയുടെ പിന്നിൽ കയറി.

 

ചേട്ടൻ കുറച്ചു ദൂരം വണ്ടി ഓടിച്ചിട്ട് ഒരു ഒറ്റപ്പെട്ട സ്ഥലത്തു നിർത്തി. എന്നോട് ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞു.

 

‘ഡാ… എനിക്ക് നിന്നോട് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ പറയാനുണ്ട്…’ ചേട്ടൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോൾ കാര്യങ്ങൾക്കൊക്കെ ഒരു തീരുമാനമായി എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.

 

‘എന്താ ചേട്ടാ…?’ എങ്കിലും ഒന്നും അറിയാത്തതുപോലെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

 

‘വൈഷ്ണവി എല്ലാം പറഞ്ഞു…’ ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

 

‘കിഷോർ ചേട്ടാ… അത്…’ ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ന്യായീകരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

 

‘ജംഷീ… മുഴുവൻ കേൾക്ക്… എന്നിട്ട് നീ പറഞ്ഞോ…’

 

‘ഉം… പറഞ്ഞോ ചേട്ടാ…’ ഞാൻ മുഖം കുനിച്ചു നിന്നു.

 

‘ഇനി പറയുന്ന കാര്യത്തിൽ ജംഷിക്ക് മാത്രമേ ഞങ്ങളെ സഹായിക്കാൻ പറ്റുള്ളൂ…’

 

ഞാൻ സംശയ ഭാവത്തിൽ ചേട്ടനെ നോക്കി. ചേട്ടൻ തുടർന്നു: ‘ഞങ്ങളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ട് രണ്ടു വർഷം ആവുന്നു. ഇപ്പോൾ അടുത്താണ് ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞത്… എനിക്ക് കുട്ടികൾ ഉണ്ടാകില്ല എന്നത്. എന്തെങ്കിലും വഴി ഉണ്ടോ എന്ന് അന്വേഷിച്ചു നോക്കി… ഇത് ജനിതകമായിട്ടുള്ള പ്രശ്നമാണ്.’

 

ഞാൻ ഞെട്ടലോടെ ചേട്ടനെ നോക്കി.

 

‘ജംഷിക്ക് അറിയാമല്ലോ… വീട്ടുകാരെ വെറുപ്പിച്ചാണ് ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങിയത്. ഒരു കുഞ്ഞ് ആയാൽ കുറെയൊക്കെ പ്രശ്നങ്ങൾ തീരുമെന്നാണ് കരുതിയത്. പക്ഷെ, ഇങ്ങനെയൊരു കാര്യം ഞങ്ങൾ ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിച്ചതല്ല…’ അതും പറഞ്ഞു ചേട്ടൻ വിങ്ങിപ്പൊട്ടി.

 

‘ഏയ്… ചേട്ടാ… എന്തായിത്… കരയല്ലേ…’ ഞാൻ ചുമലിൽ തട്ടി അശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

 

‘സഹിക്കാൻ വയ്യ ജംഷീ… ഒരു ഭർത്താവും ലോകത്തു ആഗ്രഹിക്കാത്ത ഒരു കാര്യമാ ഞാൻ ഇപ്പൊ നിന്നോട് ചോദിയ്ക്കാൻ പോകുന്നേ… ഞങ്ങൾക്ക് വേറെ വഴി ഇല്ല. ഇതാകുമ്പോൾ ഞാനും അവളും നീയും അല്ലാതെ മറ്റൊരാളും അറിയാൻ പോകുന്നില്ല… ഒത്തിരി ആലോചിച്ചു വൈഷ്ണവി തന്നെയാണ് ഈ തീരുമാനം പറഞ്ഞത്… നീ… അവളെ… അമ്മയാക്കുമോ…?’