N¼nNp«³.sWäv sNmXp¯p..
“”At¿m.. tfmsW .. InÃ_]nÃ.. CknsX A§sW N¨kXsfm¶pw Nn«m¯ Ø`fm..”” A]mÄ B Wq_nsâ tWm«nt`¡p tWm¡n b_ªp..
“”hm^nÃ… tI«³ skt¨m.. CWn k^pt¼m Mm³ Im] NpXn¡m³ kt¶mam..”” Ak³ ftWmi^fm] H^p bp©n^nt]msX b_ªp dpsÅ«nWXpt¯¡p WX¶p..
A]mapsX fpO¯v H^p In^n knXÀ¶p.. NqXmsS H^ÛpS emkkpw..
“”CSv tSmfm¨sâ Ss¶]tà kn¯v.. “” Ak³ tbmNp¶Spw tWm¡n B kr²³ hz]w b_ªp..
NX¡m^³ b_ªn^p¶Sptbms` tWs^ tbm]t¸mÄ Ak³ B Npaw N*p.. Ipäpw NmXv tbms`]m\v.. k^vg§am]n Npaw Dbt]mPn¡m_nà F¶v N*mt` fWhn`mNpw… bXnNan`pw
skůn`psfÃmw fpjpk³ bm]`m\v.. Ak³ fpNant`¡v tWm¡n.. H^p bj] S_kmXv tbms` H^p koXv.. AXp¯v fäp koXpNsam¶pfnÃ.. ko«nt`¡p bXnNam\v.. Ak³ ssd¡n Wn¶pw C_§n bXnNÄ N]_n.. Aksâ fWhnWv H¯n^n ht´mgw tSm¶n.. SnN¨pw lm´fm] A´^o£w.. Ipäpw b£nNapsX NaNam^kkpw Nmänsâ hwPoSkpw fm{Sw.. lp²fm] km]p…
At¸mtj¡pw Ak³ fpäs¯¯n]n^p¶p… bj]Smt\`pw Wà sFlz^yfpÅ H^p koXv.. fp¶n`m]n H^p Spahn¯_.. Ak³ Ipäpw tWm¡n.. Bs^]pw Nm\p¶nÃ.. Ak³ Nm`nRv sdÃnWm]n tWm¡n.. CÃ.. A§sWm^p hmVWw CÃ..
“”tI¨o… it`m.. CknsX B^pfntÃ… “” Ak³ sI_n] lЯn knan¨p..
“”B^m AknsX… “” H^p hv{So lÐw.. ASnsâ DXf bp_t¯¡p k¶p.. Ak³ Aks^ {l²n¨p.. »uhpw fp*pfm\v tkgw.. tfma½]psX AsS {bm]w tSm¶n¡pw.. skap¯ Wn_fm\v..
Aks^ N*t¸mÄ Ak³ ftWmi^fm]v H¶v bp©n^n¨p… Aksâ bp©n^n¨ fpOw N*t¸mÄ lm^S¡p H^p S^n¸v tSm¶n.. Fs´¶nÃm¯ H^p BNÀg\w.. In`t¸m Aksâ C{µWo` N®pNÄ Nm^\fmNmw F¶kÄ¡p tSm¶n.. lm^U tXmfn¨sW tWm¡n klyfm] H^p bp©n^n h½mWn¨p..
“”Mm³ tXmw.. bq¸_¼n tSmfhnsâ fNWm… “” Ak³ b_ªp..
“”B… tfmWm]n^pt¶m… N]_n C^n¡v.. “” Ak³ B^ms\¶_nªn«pw lm^U]psX fpO¯v emkteUw H¶pw k¶nÃ… {bSo£n¨n^p¶Sptbms`…
tXmfn¨³ ANt¯¡v N]_n AknsX A^t¹hn C^p¶p..
“”tfmsW´m AknXn^ps¶.. Cu Nth^]nt`¡v N]_n C^n¡v.. “” lm^U AXp¯pÅ Nth^]n Iq*n b_ªp..
“”tk* tI¨n.. MmWnknsX C^pt¶mam.. “” Ak³ knW]t¯msX Ss¶ f_pbXn b_ªp..
“”tfmWn^n¡p.. Im] FXp¡mw..”” AkÀ ASpw b_ªp ANt¯¡v Sn^nªp.. N¼nNp«³.sWäv
15 th pagil paragraph miss aayapole
Oru continuity ella
Classile scene kaziyunathinu munpe veetile scene angine aayi
Complete cheyamo 🙏
Parayan vakukal illaaaa
Orupade ishtamayiiii?????
ഈ മയിൽപ്പീലി വായിക്കുമ്പോൾ അറിയാതെ അതിലേക്ക് അലിഞ്ഞു പോകുകയാണ്… മനസ്സറിയാതെ ഓരോ പേജുകളും കടന്നുപോകുന്നു. അസാധ്യ രചനാവൈഭവം.പ്രണയം തുളുമ്പുന്ന വരികൾ.
(ചില ഭാഗങ്ങളിൽ ഒരു തുടർച്ച ഇല്ലാതായതും ചില സമയങ്ങളിൽ ഒരൽപ്പം സ്പീഡ് കൂട്ടിയതായും തോന്നി കേട്ടോ… കഴിയുമെങ്കിൽ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുമല്ലോ.)
അടുത്ത ഭാഗതിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു
ഹൃദയപൂർവ്വം
ജോ
ഒരുപാട് നന്ദി ജോ ഈ വയ്ക്കുകൾക്കു.. തീർച്ചയായും ഞാൻ പിഴവുകൾ ശ്രദ്ധിക്കാം..
Thakarthu ..
Polichu ..wow kidilan avatharanam.rathikayanna kathapathram manasil mayatha nilkkunnu ..pleaae continue bro
നന്ദി വിജയകുമാർ ഈ സ്നേഹത്തിനും സപ്പോർട്ടിനും..
കൊച്ചൂഞ്ഞ അടിപൊളി, മയിൽ പീലി വിടർത്തി ആടുന്ന ആ ഫീലിംഗ്സ്, നല്ല അവതരണം, നല്ല തീം, നല്ല ഭാഷ കൂടുതൽ പൊക്കി പറഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾക്ക് അഹങ്കാരം ആയി പോകും, അതു കാരണം നിറുത്തി.
ഒരുപാട് നന്ദി JOB ഈ വാക്കുകൾക്കു.. ഇത് ഒത്തിരി സന്തോഷം തരുന്നു…
ഒരു രക്ഷയുമില്ല. വാക്കുകൾക്ക് അതീതമായ ഫീൽ. പ്രത്യേകിച്ചും ആ ബെർത്ത്ഡേ ആഘോഷം.
15 ആം പേജിൽ ക്ലാസ്സിൽ രാധികയുടെ അടുത്ത് ഇരുന്ന ടോമിച്ചനിൽ നിന്നും പെട്ടന്ന് ശാരദയുടെ മുന്നിൽ എത്തിയ ടോമിച്ചൻ ആകുന്നുണ്ട്. ആ ഭാഗം എത്ര ക്ലിയർ ആയില്ല. അതൊന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചാൽ കൊള്ളാം.
Bro ippazha sradhikkunne . Njan mail ayakkukayaanu cheythe.. enna pattiyennu ariyila.. 15 page muthal kurach missing aanu.. athu ivide cherukunnu…
പെട്ടെന്ന് തന്റെ ഇടുപ്പിൽ ഒരു നുള്ളു കിട്ടി അവൾ തിരിഞ്ഞു.. മരിയ ആണ്.. അവൾ ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി.. അപ്പോഴേക്കും ആകെ ഒരു വല്ലാത്ത അവസ്ഥയിൽ എത്തിയിരുന്നു രാധിക… എങ്കിലും ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞുപൊന്തുന്ന സന്തോഷത്തിരയിളക്കം അവൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
ആ ക്ലാസ്സ് മുഴുവൻ അവളുടെ കരങ്ങൾ അവന്റെ കരങ്ങൾക്കുള്ളിലായിരുന്നു… ആ ദിവസം മുഴുവനും ടോമിച്ചൻ ഇരുന്നതും അവൾക്കൊപ്പമായിരുന്നു.. .
…
ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു ഒരുമിച്ചു ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്കു നടക്കുകയായിരുന്നു രാധികയും മരിയയും..
“അല്ല…. എന്നായിരുന്നു ഇന്ന്… പെണ്ണെ.. നീ അവനെ എങ്ങനെ വളച്ചടീ…” മരിയയുടെ ആകാംഷനിറഞ്ഞ ചോദ്യം..
“ഞാനാരെയും വളച്ചില്ല… ” അവൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു..
“എന്തോ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്… അല്ലേൽ അവൻ നിന്റെ അടുത്തുവന്നിരുന്നു കൈ കോർത്ത് പിടിച്… ഓ.. പെണ്ണെ നിന്റെ ഭാഗ്യം… എല്ലാവരും അവന്റെ ഒരു ചിരി കിട്ടാൻ… ഒരു നോട്ടം കിട്ടാൻ… ഒന്ന് മിണ്ടാൻ വ്രതം നോക്കി നടക്കുവാ… അപ്പൊ നീ അവന്റെ കാമുകിയാണെന്നു അവൻ തന്നെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു… നിന്നെ എല്ലാരും ഇപ്പൊ അസൂയയോടെ ആയിരിക്കും നോക്കുന്നെ… ”
രാധിക ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല… നടന്നത് മുഴുവൻ അവളോട് തുറന്നുപറയാണോ വേണ്ടയോ എന്ന ചിന്തയായിരുന്നു അവളുടെ മനസ് മുഴുവൻ… ഇവൾ തന്റെ ആകെയുള്ളൊരു കൂട്ടുകാരിയാണ്‌.. ആ അവളോട് ഒന്നും മറച്ചു വെക്കുന്നത് ശരിയല്ല എന്നവൾക്കു തോന്നി..
രാധിക അതുവരെ നടന്നത്… ടോമിച്ചൻ വീട്ടിൽ വന്നതും.. കടത്തിന്റെ കാര്യവും എല്ലാം അവളോട് തുറന്നുപറഞ്ഞു…
“ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ടോമിച്ചൻ അടിപൊളിയാണ്.. അവൻ നിന്നെ സഹായിക്കാൻ എന്നേലും മാർഗം കാണും.. നീ പേടിക്കണ്ടാ.. പിന്നെ ഒരിക്കലും അവനെ വിട്ടുകളയല്ലേ മോളെ.. നിന്റെ ഭാഗ്യാ അവൻ.. ” എല്ലാം കേട്ടപ്പോൾ മരിയ പറഞ്ഞു..
“ഞാനെങ്ങനാ അങ്ങനെ മോഹിക്ക… എന്നോട് സഹതാപം തോന്നീട്ടായിരിക്കും ഇങ്ങനൊക്കെ… അല്ലാണ്ട് എന്നോടൊക്കെ എങ്ങനാ പ്രേമം തോന്നുവാ… ” രാധിക വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു…
“ദേ പെണ്ണെ… ആവശ്യമില്ലാത്തതൊന്നും ചിന്തിക്കണ്ടാ… അവനു നിന്നെ ഇഷ്ടം തന്നാ… ” രാധിക ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല..
വീട്ടിലെത്തിയിട്ടും രാധികയുടെ മനസ് മുഴുവൻ ടോമിച്ചനായിരുന്നു… അവൾ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവനെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകൾ മായ്ക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.. അവൾ റൂമിലെത്തി അവളുടെ കുഞ്ഞിക്കണ്ണന്റെ രൂപത്തിലേക്ക് നോക്കി..
“ദേ കണ്ണാ.. ഒന്നും നടക്കില്ലേ വെറുതെ ന്റെ മനസിനു ആശ തരല്ല് ട്ടോ.. ന്നാലും ന്നത്തെ ദിവസം നിക്കൊരിക്കലും മറക്കാൻ കഴിയില്യ ട്ടോ.. ” അവൾ നാണത്തോടെ അതും പറഞ്ഞു അവളുടെ കൈ നോക്കി. ടോമിച്ചൻ പിടിച്ച ആ കൈ അവൾ അമർത്തി ചുംബിച്ചു…
“വന്നുകേറീട്ടു എന്നാ ചെയ്യുവാടീ അവിടെ… ഇവിടുത്തെ പണി ചത്ത നിന്റെ തള്ള വന്നു ചെയ്യുവോ… ” ശാരദയുടെ ദേഷ്യത്തോടെയുള്ള വാക്കുകൾ അവളെ ഉണർത്തി… മരിച്ച തന്റെ അമ്മയെപ്പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു… നിറകണ്ണുകളോടെ അവൾ കണ്ണന്റെ രൂപത്തിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി തിരിഞ്ഞുനടന്നു…
….
പിറ്റേന്ന് നേരത്തെ കോളേജിൽ എത്തിയെങ്കിലും ടോമിച്ചന്റെ കണ്ണുകൾക്ക് രാധികയെ കണ്ടെത്താനായില്ല… താമസിച്ചു വരാറുള്ളതുകൊണ്ടു അവൻ അവൾ വരുമെന്ന വിചാരത്തിൽ കാത്തിരുന്നു.. അവന്റെ മനസിനെ അവനുതന്നെ മനസിലാക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല… അവൾ ക്ലാസിൽ ഇല്ലാത്തപ്പോ ഒരു മടുപ്പ് പോലെ.. മനസിന് ഭാരം കൂടുന്നതുപോലെ… മരിയ വന്നിട്ടുണ്ട്… അവളും രാധികയെ നോക്കി ഇരിക്കുവാണെന്നു അവളുടെ മുഖഭാവത്തിൽ നിന്നും വ്യക്തമാണ്.. സമയം നീങ്ങുംതോറും അവന്റെ മനസ് കൈവിട്ടുപോയ്‌ക്കൊണ്ടിരുന്നു… ക്ലാസിൽ ശ്രദ്ധിക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല.. ആകെ ഒരു തളർച്ച… ഇത് റിയാസ് ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
“എന്നാടാ കോപ്പേ.. നീ ഇങ്ങനെ അണ്ടി പോയ അണ്ണാനെപോലെ ഇരിക്കുന്നെ… ഇടക്കിടക്ക്‌ പുറകോട്ടു തിരിഞ്ഞുനോക്കുന്നുണ്ടല്ലോ… ആ പെണ്ണിനെ കാണാതോണ്ടാണോ… മോനെ… ആ ചാണാകേസൊക്കെ എടുത്തു തലയിൽ വെക്കണോ.. ” അവന്റെ മൂടില്ലായ്മ കണ്ട റിയാസ് ചോതിച്ചു..
അതുകേട്ട് ടോമിച്ചന് കലിയാണ് വന്നത്… അവളെക്കുറിച്ചു മോശം പറയുന്നത് അവനു സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല…
“ഡാ.. നീ അവളെക്കുറിച്ചു മാത്രം ഊമ്പിത്തരം പറയല്ലേ… ”
“ഹ..ഹ… അപ്പൊ അങ്ങനെ വരട്ടെ… നിന്റെ മനസിലിരിപ്പു അറിയാനാ ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ.. അപ്പൊ മോൻ പ്രേമത്തിൽ കുടുങ്ങി അല്ലെ… ഞാനൊന്നും പറയുന്നില്ല… നിന്റെ ഇഷ്ടം അങ്ങാനാണേൽ ഇന്നുമുതൽ അവളെന്റെ ചങ്ക് പെങ്ങളാ… ” റിയാസ് അവന്റെ തോളിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.. ടോമിച്ചൻ ഒന്ന് ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു…
ഉച്ച ആയിട്ടും രാധികയെ കാണാത്തതിനാൽ അവൻ മരിയയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു…
“അവളെന്ത്യേ…. ഇന്നെന്നാ വരാത്തെ..”
“എനിക്കറിയില്ലട… ഞാനും അതാ ആലോചിക്കുന്നെ… ” അവൾ മറുപടി നൽകി..
“അവൾക്കു മൊബൈലോ വിളിച്ചാൽ കിട്ടുന്ന നമ്പറോ എന്നേലും
dayavayi onnu kkoodi mail ayakku plz..
Enna patti Dr
Ithm muzhuvan illalooo
“അവൾക്കു മൊബൈലോ വിളിച്ചാൽ കിട്ടുന്ന നമ്പറോ എന്നേലും ഉണ്ടോ..” അവൻ തിരക്കി..
“അവൾക്കെവിടുന്ന മൊബൈലോക്കെ മേടിക്കാൻ കാശ്… വിളിച്ചാൽ കിട്ടാൻ ലാൻഡ് ലൈനോ ഒന്നുമില്ല… ” അവൾ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു..
“മ്…” അവൻ ഒന്ന് മൂളി തിരിഞ്ഞുനടന്നു..
“ഡാ… ഞാനിന്നു ഉച്ചകഴിഞ്ഞു ഇരിക്കുന്നില്ല… ഇറങ്ങുവാ… ” അവൻ റിയാസിനോടു പറഞ്ഞു…
“നീ ഇരിക്കുന്നില്ലേൽ പിന്നെ ഞാനെന്നാ മാങ്ങാ കാണാനാ ഇവിടിരിക്കുന്നെ.. ഞാനും വരുവാ.. ”
അവർ രണ്ടുപേരും ഇറങ്ങി നടന്നു..
“നീ ആ പെണ്ണിന്റെ വീട്ടിലേക്കായിരിക്കും അല്ലെ.. ഞാൻ വരണോ…” നടക്കുന്നതിനിടയിൽ റിയാസ് ചോതിച്ചു…
“നീ വീട്ടി പോയി രണ്ടു വാണം വിട്… ഞാൻ പൊക്കോളാം…”
“ഓ.. ആയിക്കോട്ടെ… ചിലപ്പോ ഇപ്പൊ അയലത്തെ സുബൈന താത്ത ഒറ്റക്കായിരിക്കും.. ഒരു കളി കിട്ടുവോന്നു നോക്കട്ടെ..” റിയാസ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..
…..
ടോമിച്ചൻ രാധികയുടെ വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ വരാന്തയിൽ തൂണിനോട് ചാരിയിരുന്നു എന്തോ കൊറിച്ചോണ്ടിരിക്കുകയാണ് ശാരദ… ടോമിച്ചൻ കയറി വരുന്നതുകണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.. വശ്യമായ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ അവനെ നോക്കി..
“മോന് നൂറായുസാ.. ഇപ്പൊ മോനെപ്പറ്റി ചിന്തിച്ചതെ ഉള്ളു… ” അവൾ എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു..
“എന്നെ പറ്റിയോ.. എന്നെപ്പറ്റി എന്താ ചിന്തിച്ചേ… ” അവൻ ആകാംഷയോടെ ചോതിച്ചു..
“മോനെകാണുമ്പോ എന്നെപോലെയുള്ള പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് ഒരു കാര്യേ ചിന്തിക്കാനുള്ളു…” അവൾ ചുണ്ട് കടിച്ചുകൊണ്ടാണ് അത് പറഞ്ഞത്..
“അതെന്തുകാര്യാ ചേച്ചി.. ” അവൻ വീണ്ടും ചോതിച്ചു..
” അത് ഞാൻ പറയാം.. ഇപ്പൊ മോൻ വന്ന കാര്യം പറ…”
രാധികയെ കാണാനാണ് വന്നത് എന്ന് ഇവരോട് പറയണ്ട എന്നവന് തോന്നി..
“അത് നിങ്ങടെ കടത്തിന്റെ കാര്യം പറയാനാ…. ഞാൻ കുറച്ചു പണം സങ്കടിപ്പിച്ചു നിങ്ങൾ തന്നതാണെന്ന രീതിയിൽ വീട്ടിൽ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്.. അതുകൊണ്ടു ഇവിടുന്നു ഇറങ്ങേണ്ടി വരില്ല… പിന്നെ ആധാരം എന്റെ കൈവശമുണ്ട്… പണം എനിക്ക് തരുമ്പോ ഞാനതു തന്നോളാം… ” അവൻ പറഞ്ഞു…
അതുകേട്ട് ശാരദയുടെ മുഖത്ത് വലിയ സന്തോഷമൊന്നും കാണാൻ അവനു കഴിഞ്ഞില്ല… ചിലപ്പോ ഇവർ അതാഗ്രഹിച്ചിരുന്നിരിക്കില്ല…
machane oru rakshayum illa.. Super…
Machane appu… Nanni orupaad…
ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല കിടുക്കി
ഒരുപാട് നന്ദി ബ്രോയ് ഈ സ്നേഹത്തിനു..
Adutha partil tragedy onnum kondu varalle
കയറ്റിഇറക്കങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത ജീവിതം ജീവിതമല്ല അഞ്ജന… എന്നാലും നിങ്ങളെ വിഷമിപ്പിക്കില്ല…ഒരുപാട് നന്ദി..