സ്വപ്നങ്ങൾ, നിങ്ങൾ സ്വർഗ്ഗ കുമാരികൾ 3 [Binoy T] 247

നന്ദുട്ടിയുടെ കൃതയിൽ നനുനനുത്ത രോമങ്ങൾ ഫാനിന്റെ കാറ്റിൽ പാറി പറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇടക്കേക്കെ അവൾ അത് പിടിച്ചു ഒതുക്കിവെക്കുന്നതു ഞാൻ നോക്കി ഇരുന്നു. ഇടക്കെപ്പോഴോ അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവളെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുന്ന പപ്പയെ ആണ് അവൾ കണ്ടത്. എന്തോ ചോദിയ്ക്കാൻ എന്നവണ്ണം അവൾ തുടങ്ങിയത് ലക്ഷ്മി അവിടേക്കു വന്നതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. ലക്ഷ്മിയുടെ വരവ് എന്നെ ഏതോ സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നും എന്നപോലെ ഉണർത്തി. വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങളും, ബന്ധുക്കളുടെ വിശേഷങ്ങളും പിന്നെ അയലത്തെ വിശഷവുമായി അവൾ സംസാരം തുടങ്ങി. ഇതിനിടക്ക്‌ ഇപ്പോളോ നന്ദുട്ടി അവളുടെ റൂമിലേക്കും പോയി. ലക്ഷ്മി പറഞ്ഞ മിക്കകാര്യങ്ങളും ഞാൻ ശ്രെദ്ധിച്ചതേ ഇല്ല. എല്ലാത്തിനും വെറുതെ മൂളിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഇടക്ക് നന്ദുട്ടി റൂമിൽ നിന്നും അടുക്കളയിലേക്കു എന്തോ എടുക്കാൻ പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ അപ്പോൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കിയാണ് പോയത്. മമ്മി പപ്പയെ കത്തിവെച്ചു ഇരികുവാണല്ലോ എന്ന മുഖഭാവം ആയിരുന്നു അപ്പോൾ അവളുടേത്‌. പപ്പാ അതൊന്നും കേൾക്കുന്നില്ല എന്ന് അവൾക്കു അറിയാം.

എന്റെ മനസ് വായിക്കാൻ ലക്ഷ്മിയെകൾ മിടുക്കി നന്ദുട്ടി ആയിരുന്നു. എന്റെ ഉള്ളിലെ ചിന്തകൾ വാല് അറിയുന്നുണ്ടാകുമോ. പെൺകുട്ടികൾക്ക് ഇതൊക്കെ മനസിലാക്കുവാൻ ഒരു പ്രതേക കഴിവാണ്. വേണ്ടാത്ത രീതിയിൽ ഉള്ള ഒരു നോട്ടം എവിടുന്നെകിലും ഉണ്ടായാൽ അത് അവർക്കു പെട്ടന്നു മനസിലാകും. ഇന്ന് തന്നെ ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ വെച്ച് നന്ദുട്ടിയെ വിളിച്ചത് എന്തിനാണ് അവൾ എന്നോട് ചോദിച്ചില്ല. ഇനിയും ഒരുപക്ഷെ അറിയാതെ ഡയല് ആയതാകും എന്ന് കരുതി കാണുമോ?

ഇന്നലെ മുതൽ എന്റെ ജീവിതം അകെ മാറ്റപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ചിന്തകൾ അകെ കാടുകയറിയ മാതിരിയ. സപ്നത്തിന്റെ കൂടുപൊട്ടിച്ചു പലതും യാഥാർത്ഥയത്തിലേക്കു കടന്നു. ഞാൻ ഇന്നലെ കണ്ട സ്വപ്നം കുറച്ചുമുന്നേ ഞാൻ തന്നെ യാഥാർഥ്യ വല്കരിക്കുവായിരുന്നു.