വേലക്കാരി ലേഖ [Reloaded] [Master] 406

വീട്ടുജോലിക്ക് സരസു എന്ന് പേരുള്ള മെലിഞ്ഞുണങ്ങിയ ഒരു സ്ത്രീയാണ് വന്നിരുന്നത്. അവര്‍ രാവിലെ വന്നിട്ട് സന്ധ്യയോടെ മടങ്ങിപ്പോകും. ശരീരം എല്ലും തോലും ആണെങ്കിലും ജോലിക്കാര്യത്തില്‍ സരസു ബഹുമിടുക്കി ആയിരുന്നു. ഓടിനടന്നാണ് ജോലി ചെയ്ത്ത്. ബംഗ്ലാവിലെ പുറം പണികള്‍ക്ക് അവരുടെ ഭര്‍ത്താവാണ് വന്നിരുന്നത്. ഗള്‍ഫില്‍ കിടന്നു പണമുണ്ടാക്കി ഭാര്യയെയും മക്കളെയും കൊഴുപ്പിക്കുന്ന ഏതോ ഒരു വിവരദോഷിയുടെ പുത്രന്‍ ഓടിച്ച ബൈക്ക് തട്ടി അയാള്‍ക്ക് ഒരു അപകടം സംഭവിച്ചു. കാലിനു ചെറിയ പൊട്ടലുമായി അയാള്‍ കിടപ്പിലായതോടെ സരസുവിന് ഒപ്പം നില്‍ക്കേണ്ട ഒരു സാഹചര്യമുണ്ടായി. അതവള്‍ ഞങ്ങളെ അറിയിച്ചപ്പോള്‍ റീത്തയ്ക്ക് ആധി കയറി. കാരണം സരസു വന്നില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ വല്ലതും വച്ചുണ്ടാക്കേണ്ടി വരില്ലേ.

“നീ പോയാല് ഇവിടുത്തെ കാര്യങ്ങള് എങ്ങനാ?” രണ്ടു മാസത്തെ അവധി ആവശ്യപ്പെട്ട സരസുവിനോട് റീത്ത ചോദിച്ചു.

“ഇവിടുത്തേക്ക് വിരോധമില്ലേല്‍ ഞാനെന്റെ ആങ്ങളേടെ മോളെ അയയ്ക്കാം..” സരസു പറഞ്ഞു.

അത് കേട്ടപ്പോള്‍ റീത്തയ്ക്ക് ആശ്വാസമായി. അവളെ സംബന്ധിച്ച് വെറുതെ ഇരുന്നു തിന്നണം; ജോലി ആര് ചെയ്താലും കുഴപ്പമില്ല. എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ സരസു തന്നെ വേണമെന്ന നിര്‍ബന്ധം ഒന്നും അവള്‍ക്കില്ല. പക്ഷെ എനിക്ക് അങ്ങനെയായിരുന്നില്ല. നേരെ ചൊവ്വേ വല്ലതും വച്ചുണ്ടാക്കി തന്നില്ലേല്‍ എനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടില്ല.

“അവള്‍ക്ക് പാചകോം മറ്റു ജോലികളും ഒക്കെ അറിയാമോ” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

“അറിയാമേ”

“എത്ര വയസ്സുണ്ട് അവള്‍ക്ക്?” ആ ചോദ്യം റീത്തയുടെ വകയായിരുന്നു.

“പത്തൊമ്പത്”

അത് കേട്ടപ്പോള്‍ എന്റെ ഉള്ളില്‍ ചില ഇളക്കങ്ങള്‍ സംഭവിക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. സോണിക്ക് പത്തൊമ്പതായിരുന്നു പ്രായം. ഇവിടെ ഇതാ അതേ പ്രായമുള്ള ഒരു പെണ്ണ് എന്റെ ജോലിക്കാരിയായി എത്തുന്നു! പുതിയ ഒരു ഉത്സാഹം എന്റെ സിരകളിലൂടെ പടര്‍ന്നുകയറി.

“ചെറിയ കുട്ടി ആണല്ലോ..എന്താ അവള്‍ പഠിക്കുന്നില്ലേ?” റീത്ത തിരക്കി.

“ഒമ്പതില് മൂന്നു തവണ തോറ്റതോടെ പഠിത്തം നിര്‍ത്തി വെറുതെ നില്‍ക്കുവാ. ആങ്ങളയ്ക്ക് തമിഴ്നാട്ടിലാ ജോലി..വീട്ടി നാത്തൂനും മക്കളും മാത്രമേ ഉള്ളു..”

റീത്ത അഭിപ്രായം അറിയാനായി എന്നെ നോക്കി. ഉള്ളില്‍ തിരയടിക്കുന്ന ഉത്സാഹം പുറത്ത് കാണാതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.

“നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്യ്. ആരേലും ഇല്ലാതെ പറ്റില്ലല്ലോ” ഞാന്‍ നിസംഗത നടിച്ച് പറഞ്ഞു. റീത്ത മൂളിയ ശേഷം സരസുവിനെ നോക്കി.