ദേവനന്ദ 9 [വില്ലി] 2234

” ഇനി കണ്ടോ.. എല്ലാം അമ്മ പറഞ്ഞത് പോലെ മതി…  അച്ഛൻ വന്നിട്ട് അച്ഛന്റെ അനുഗ്രഹമൊക്കെ കിട്ടിയിട്ട് മതി ഇനി എല്ലാം….. ”

അതെ അഭിപ്രായം വീണ്ടും അവൾ എടുത്തിട്ട നിമിഷം എന്നിലുണ്ടായ ഭാവമാറ്റങ്ങൾ അവളറിയാതിരിക്കാൻ കഴിയും വിധം ഞാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു.  അവളിൽ ഇനിയും അവശേഷിക്കുന്ന ആ പ്രതീക്ഷ എന്നെ വല്ലാതെ സങ്കടത്തിൽ ആഴ്ത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു ….  ഇനിയെങ്കിലും എല്ലാം അവളോട് പറഞ്ഞു കൂടെ എന്ന് ഉൾമനസ്സിൽ ഇരുന്നാരോ പറയുന്നതിന്റെ കാതുകളിൽ മുഴങ്ങി  .  പക്ഷെ അതെ മനസ്സിന് ഇന്ന്  ഒന്നറിയാം..  എനിക്കതിനു കഴിയില്ല എന്നത്…

” വിഷമം ആയോ എന്റെ നന്ദൂട്ടനു?  ”

അച്ഛന്റെ ഓർമകളിൽ സങ്കടം കൊണ്ട എന്റെ ഭാവം കണ്ടു അവൾ ചോദിച്ചു.

” സാരമില്ലാട്ടോ…  നമുക്ക് വേണ്ടി അല്ലെ….. ”

സമാധാനിപ്പിക്കാനെന്ന വണ്ണം  പറഞ്ഞെന്റെ തോളിലേക്ക് തലചായ്ച്ചു അവൾ.

” എന്താ നന്ദുവേട്ട ആലോചിക്കുന്നേ…?  ”

ഏറെ നേരമായിട്ടും ഒന്നും മിണ്ടാതെ വന്നപ്പോൾ അവൾ ചോദിച്ചു.

” എനിക്കറിയാം എന്താ..  ആലോചിക്കുന്നതെന്നു…  ഞാൻ പറയട്ടെ….. ”

വാക്കുകളിൽ അല്പം കൗതുകവും അതിലേറെ കുസൃതിയും ചേർത്തു ദേവു അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവൾ പറയാൻ പോകുന്നതെന്തെന്നു എന്നിക് വ്യക്തമായി അറിയാമായിരുന്നു.

” അച്ഛനെ കണ്ടുപിടിക്കുന്ന കാര്യം അല്ലെ…  ഇനി ഇപ്പോൾ പെട്ടന്ന് കണ്ടു പിടിക്കുമല്ലോ…  നന്ദുവേട്ടന്റെ കൂടെ ആവശ്യം ആണല്ലോ…. എന്നല്ലെ……?  ”

മനസ്സനാവശ്യമായി നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും പുറമെ ദേവുവിന് മുന്നിൽ പുഞ്ചിരിക്കാൻ ഞാൻ ഇന്ന് പഠിച്ചിരിക്കുന്നു..  അവളുടെ തോളിലൂടെ കൈ ഇട്ടു ഞാനവളെ എന്നിലേക്ക്‌ ചേർത്തു ഇരുത്തി.  ഇടം കൈയിൽ അവളുടെ കൈകൾ കോർത്തു  കണ്ണെത്താ ദൂരത്തെ കടൽ പരപ്പിലേക്കു കാഴ്ച തിരിച്ചു..

കടൽ കാറ്റിന്റെ തണുപ്പും തിരമാലയുടെ ആർത്തലക്കുന്ന ശബ്‍ദവും….. ദേവുവിന്റെ സ്നേഹം പോലെ കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോളം പരന്നു കിടക്കുന്ന കടലും എന്റെ ദേവുവിന്റെ സാമിപ്യവും എല്ലാം  ആസ്വദിച്ചു എത്ര നേരം അവിടെ ഇരുന്നു എന്നറിയില്ല…  എങ്കിലും എല്ലാം ആദ്യമായി അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയുടെ അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ………..

കടലിന്റെ മായാലോകത്ത് സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന രഹസ്യങ്ങൾ പോലെ അവളുടെ അച്ഛനേ കുറിച്ചുള്ള ആ രഹസ്യവും ഇന്നെന്റെ മനസ്സിൽ ഞാൻ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കയാണ്..  കടലിന്റെ ഭംഗി ആസ്വദിക്കുന്ന എന്റെ