ഞാൻ മണി [Thomas jk] 348

എന്റെ തറവാട്ടിന്റെ അടുത്തുള്ള ഒരു വലിയ ഷെഡില് വര്ഷക്കാലത്ത് ബോട്ടുകള് കയറ്റി അറ്റകുറ്റപ്പണികള് ചെയ്യുമായിരുന്നു. ദൂരെ നിന്നും പണിക്കാരു വന്നാണ് ഇതെല്ലാം ചെയ്യുന്നത്. മരാശാരിമാരും പെയിന്റര്മാരും മെക്കാനിക്കുകളും വരും. ബോട്ടിന്റെ ലീക്കും മറ്റും ആശാരിമാര് തീര്ത്തശേഷം പുന്നമരത്തിന്റെ കറ പൂശി ഉണക്കാനിടും. ഈ സമയത്ത് ബോട്ടിനടുത്തേക്ക് പോവാനേ പറ്റില്ല അത്രക്കു രൂക്ഷമായ ഗന്ധമായിരിക്കും. ബോട്ട് കരക്കു കേറ്റുന്ന സമയത്ത് ഞങ്ങള് പിള്ളേരെല്ലാം ഒരു കളിസ്ഥമാക്കിയിരിക്കും ബോട്ടിനെ. അതിനുള്ളില് കൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന വലിയ വലകളില് ചാടിയും മറ്റും കളിച്ചിരുന്ന ഞങ്ങള് പുന്നമരച്ചായം പൂശുന്നതോടെ ബോട്ടിന്റെ അടുത്തേക്ക് പൊവാറേയില്ല. ബോട്ടിനെ കണ്ടാലേ ഒരു കറുത്ത ഭീതിയുളവാക്കുന്ന പ്രതീതിയായിരിക്കുന്നതു കൊണ്ട് ദുര്ബലഹൃദയരായ പിള്ളെരൊക്കെ കളിയൊക്കെ പോയിട്ട് ആ ഭാഗത്തേക്കേ പോവാറില്ല.

അന്നെന്താണാവൊ ഞാന് ബോട്ടിനടുത്തേക്ക് പോയത്. ജ്യോഗ്രഫി ബോക്സിലെ എന്തോ കാണാതായപ്പോള് തേടിപ്പൊയ്യതാവണം. കുന്തം പോയാല് കുടത്തിലും തപ്പണമെന്നല്ലേ? അല്പം ഭയത്തോടെയാണെങ്കിലും ഞാന് ബോട്ടിനടുത്തേക്ക് ചെന്നത് കൂട്ടിനു വിളിച്ച പെങ്ങള് ബോട്ടിനടുത്തേക് എത്തിയതോടെ പേടിച്ച് ഓടിക്കളഞ്ഞിരുന്നു. സകല ദൈവങ്ങളേയും വിളിച്ച് ബോട്ടിന്റെ കോണിപ്പടിയില് പിടിച്ചു കയറി. പുന്നക്ക എണ്ണയുടെ രൂക്ഷഗന്ധത്തിനു അല്പം കുറവു വന്നിട്ടുണ്ട്. രണ്ടും കല്പിച്ച് മുകളിലേക്ക് കയറി.

എഞ്ജിന് ഇരിക്കുന്ന റൂമില് കയറി താഴെയൊക്കെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് പെട്ടന്ന് ഒരു സ്ത്രീ നിലവിളിക്കുന്നതു പോലെ കേട്ടത്. വലകള് വച്ചിരിക്കുന്ന മുറിയില് നിന്നാണ്. ഞാന് പതിയെ എത്തി നോക്കി. അര്ദ്ധനഗനനായ കറുത്ത ഒരാള്, ബനിയന് മാത്രമുണ്ട്. അയാളുടെ തലക്കു ചുറ്റും നല്ല വെണ്ണ നിറമുള്ള രണ്ട് കാലുകള് ചുറ്റിവരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.